Betekenis van het humanistisch paradigma (wat is het, concept en definitie)

Wat is humanistisch paradigma:

Het humanistische paradigma is een trend die de betekenis, waarde en waardigheid van mensen benadrukt om hun activiteit, vrijheid en autonomie te vergroten.

Het humanistische paradigma komt naar voren als een nieuwe school die een verandering van rol op het gebied van onderwijs vereist, zodat het kind vrij is om affectief leren te creëren.

In de psychopedagogie bevorderen humanisten flexibel en open onderwijs waarbij de ervaring en het klinische werk van de psychologie worden geëxtrapoleerd naar het onderwijsveld. In die zin worden de doelstellingen van onderwijsprocessen als therapeutisch beschouwd, daarom is onderwijs een therapeutische activiteit op zich.

Dit paradigma neemt de opvattingen over existentialisme over, waarbij de persoonlijkheid wordt gevormd door de eigen keuzes van de mens als keuzemiddel.

Het humanistische paradigma is op zijn beurt ook gebaseerd op fenomenologie door de rol te benadrukken die het menselijk bewustzijn speelt op zijn ervaringsrealiteit vanuit een interne of externe perceptie, die allemaal subjectieve gebeurtenissen zijn.

De voorlopers van het humanistische paradigma, vooral op het gebied van psychologie, definiëren drie fundamentele aspecten om de theorie te begrijpen: persoonlijkheid, de therapeutische relatie en zinvol leren.

De Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow definieert de therapeutische relatie tussen therapeut-patiënt of docent-student als een motiverende schakel naar leren en de verandering die voortkomt uit een neiging tot zelfrealisatie.

De therapeutische relatie van Maslow is een verdieping van zijn geïllustreerde model van menselijke motivatie in wat bekend staat als de piramide van Maslow, met als hoogtepunt zelfverwezenlijking.

Aan de andere kant wordt significant leren gedefinieerd in de psychotherapeutische theorie van de psycholoog Carl Rogers in 1961, waar hij stelt dat participatie de meest effectieve methode is om te leren, daarom moet rekening worden gehouden met de sociale context van het individu.

Kenmerken van het humanistische paradigma

Het humanistische paradigma wordt gekenmerkt door zijn toepassing op het gebied van onderwijs om een ​​gezond, vrij en autonoom persoon te vormen.

Humanisten zijn van mening dat de basis van educatieve beslissingen moet voldoen aan de behoeften van elk individu. Ze geven persoonlijke kennis evenveel waarde als publieke kennis.

Op hun beurt houden ze rekening met de ontwikkeling van elk individu, maar respecteren ze de ontwikkeling van andere individuen in dit proces. Het door het humanistische paradigma voorgestelde onderwijsprogramma moet bijdragen aan het creëren van een gevoel van belang en waarde voor alle betrokkenen.

Humanisten beschouwen de leraar als gewoon een ander individu, daarom moet hun houding niet richtinggevend maar faciliterend zijn. Het humanistische paradigma volgt de voorschriften van het humanisme dat in de vijftiende eeuw werd geboren.

Humanistisch paradigma in het onderwijs

Het humanistische paradigma in het onderwijs erkent pedagogiek als een therapeutische activiteit waarbij het individu wordt omgevormd tot een gezond persoon.

Humanisten beschouwen een persoon als gezond als hij een superieure perceptie van de werkelijkheid heeft; hij handhaaft een groeiende acceptatie van zichzelf, van anderen en van de natuur; kan problemen adequaat onder ogen zien; Ze is autonoom, onafhankelijk en spontaan en is bereid om de veranderingen en implicaties die het leven haar biedt te beleven.

De Amerikaanse psycholoog Carl Rogers (1902-1987) beschouwt significant leren als een leerproces dat rekening houdt met de affectieve en cognitieve factoren van het individu, wat door ervaringsgericht of participatief leren persoonlijke betrokkenheid creëert.

In die zin suggereert de humanistische psychopedagogie de verantwoordelijkheid en het commitment van de student te prijzen, bijvoorbeeld door onderzoek, projectontwikkeling en collegetutoring. Bovendien benadrukt het de noodzaak van zelfevaluatie voor echt en zinvol engagement.

De technieken en lesmethoden moeten gebaseerd zijn op de constructie van problemen die als reëel worden ervaren, het aandeel van verschillende bronnen, groepservaringen en didactisch materiaal, het gebruik van contracten om de echte verantwoordelijkheid in vrijheid en teamwork af te drukken.

Radicaal humanistisch paradigma

In de sociale wetenschappen en in de sociologie presenteert het radicale humanistische paradigma politiek als de oorzaak van persoonlijke problemen. Het doel van radicale humanisten of gewetensbeoefenaars is het bewustzijn en begrip van het probleem door onderworpen groepen in de samenleving te vergroten en hen ertoe te brengen de controle over diensten over te nemen door de bevordering van zelfhulpgroepen.