Socioculturele paradigma betekenis (wat is het, concept en definitie)

Wat is sociaal-cultureel paradigma:

Het sociaal-culturele paradigma is een theoretisch programma dat leren, psychologische ontwikkeling, onderwijs en cultuur relateert om psychologische en sociaal-culturele leerprocessen te begrijpen en te verbeteren.

Het socioculturele paradigma is ontwikkeld door de Russische psycholoog Lev Vygotsky (1896-1934) met invloeden van andere naoorlogse psycho-pedagogische paradigma's zoals het cognitieve paradigma, dat de rede en de analogie van zijn processen met het informatiesysteem combineert.

Vygotsky beschrijft in zijn werk Thought and language , dat onderzoek doet naar evolutionaire psychologie, de interactie van de mens met tekens of werktuigen, waarbij taal de belangrijkste is.

In zijn studies merkt Vygotsky op dat de mens hulpmiddelen gebruikt, of ze nu fysiek of intellectueel zijn, om een ​​oplossing te vinden voor het probleem dat zich voordoet, en als bijproduct een hoger psychisch leren of ontwikkeling van hogere bewustzijnsactiviteiten genereert.

Kenmerken van het sociaal-culturele paradigma

Het socioculturele paradigma stelt drie fundamentele pedagogische ideeën vast die verband houden met de betekenis en internalisering van kennis.

Het eerste idee bevestigt dat menselijke ontwikkeling onderling afhankelijk is van het leerproces, dit betekent dat de mens dit soort interactie nodig heeft voor zijn intellectuele ontwikkeling.

Het tweede idee is gebaseerd op het gebruik van instrumenten als versterking van de capaciteiten van bewustzijn. De tools, of ook wel Vygotsky genoemd als tekens, helpen bij het verwerven van nieuwe of betere vaardigheden zoals geheugen, aandacht en probleemoplossing.

Het derde idee geeft aan dat formeel leren voorafgaat aan intellectuele ontwikkeling. In deze zin vormt gericht leren, zoals in het geval van formeel onderwijs, de basis voor training en verdieping van de processen van het intellect.