Betekenis van cognitief paradigma (wat is het, concept en definitie)

Wat is een cognitief paradigma:

Het cognitieve paradigma wordt gedefinieerd als een reeks theoretische principes en onderzoeksprogramma's die betrekking hebben op het functioneren van de geest in het algemeen en het verwerven van kennis in het bijzonder.

Het cognitieve paradigma komt naar voren als een kritiek op het gedragsparadigma, rekening houdend met de historische veranderingen van de naoorlogse periode met betrekking tot de veranderingen die de intrede van informatica genereert op het gebied van communicatie en dus in het kennisproces.

Ook bekend als een integraal onderdeel van de cognitieve wetenschap, omvat het een reeks theorieën die de mentale representatie van kennisprocessen in relatie tot leren en menselijk gedrag voor probleemoplossing willen bestuderen.

Het is ingekaderd binnen het rationalisme, rekening houdend met de rede als bron van alle kennis.

Cognitivisme ontwikkelt zich sinds het begin van de 20e eeuw en richt zich voornamelijk op onderwijs en zinvol leren. Het wordt gevonden binnen het gebied van de cognitieve wetenschap dat is gebaseerd op de functionele analogie tussen de menselijke geest en de vormen van computerverwerking. De analogie is functioneel, maar niet structureel, omdat het informatieverwerkingssystemen van dezelfde klasse vergelijkt door middel van symboolverwerking.

Deze benadering omvat taalkundige, informatietheorie en informatica-vaardigheden, evenals andere naoorlogse paradigma's, zoals het sociaal-culturele paradigma.

In de psychologie bestudeert cognitivisme, of ook wel cognitieve psychologie genoemd, de complexiteit van hogere leerprocessen in relatie tot conceptvorming en probleemoplossing.

Het cognitieve systeem, of het nu geanimeerd of kunstmatig is, bestaat uit de volgende elementen: receptoren, motorisch systeem en cognitieve processen.

In deze zin zijn cognitieve processen die welke de door de ontvangers verzonden informatie interpreteren en identificeren, acties op de uitvoerders controleren, de distributie van cognitieve bronnen zoals geheugen van acties en ervaringen sturen.

Cognitief paradigma in de psychologie

De Zwitserse denker Jean Piaget (1896-1980) introduceert concepten van accommodatie en assimilatie van kennis door interne motivaties. In zijn psychogenetische theorie beweert hij dat de genetische interpretatie van het kind de enige manier is om intelligentie en de logische werking ervan te begrijpen, waarbij de noties van ruimte-tijd, perceptie, standvastigheid en geometrische illusies worden opgegeven.

Piaget definieert op zijn beurt in zijn cognitieve paradigma vier fasen in de ontwikkeling van de constructie van menselijke kennis van de kindertijd tot de volwassenheid.

Zie ook:

• Piaget ontwikkelingsstadia. Cognitief en cognitief.

Aan de andere kant introduceert de Amerikaanse psycholoog Jerome Bruner (1915-2016) in zijn instructietheorie dat leren gebaseerd is op de actieve verwerking van informatie volgens zijn individuele organisatie. Het definieert drie mentale modellen: activerend, iconisch en symbolisch.

De Amerikaanse psycholoog David Ausubel (1918-2008) postuleert in zijn theorie van significant leren het concept van didactisch onderwijs om leren te bereiken. Pakt de concepten betekenisvol leren en machine learning aan.

Betekenisvol leren gebruikt reeds bestaande informatie in het individu om verbinding te maken met de eigen cognitieve structuur van elke student.

Aan de andere kant dient mechanisch leren als een complementaire of gelijktijdige manier waarop nieuwe kennis op een repetitieve of onthouden manier wordt verwerkt.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is een therapievorm die de principes en technieken van de leertheorie omvat. Benadrukt het belang van cognitieve processen bij het ontwikkelen, onderhouden en aanpassen van gedrag. Dit type therapie leert de proefpersoon hun moeilijkheden onder ogen te zien om meer controle over hun leven te krijgen.

Cognitief paradigma in het onderwijs

In de onderwijspsychologie of onderwijspsychologie beoordeelt het cognitieve paradigma de cognitieve competentie van de student om problemen te leren en op te lossen.

Voor de definitie van de cognitieve competentie van de student, om de meest geschikte strategie voor leren en probleemoplossing te creëren, moeten de volgende punten worden geëvalueerd:

• Basisleerprocessen (processen van aandacht, perceptie, codering, geheugen en het ophalen van informatie) Kennisbasis (vaardigheden, capaciteiten, concepten, voorkennis) Cognitieve stijlen en attributies (manieren van leren) Strategische kennis (algemene strategieën en specifiek geleerd).Mecocognitieve kennis (kennis door ervaringen en persoonlijke cognitieve processen).

Soorten onderwijs van het cognitieve paradigma

Hiervoor definieert de psycholoog David Ausubel twee soorten leren: repetitief of geheugenleren (oppervlakkige of mechanische verwerking) als een initiële of versterkingsfase en significant leren (diepe verwerking) als de manier waarop nieuwe informatie wordt verwerkt substantiële vorm.

Ausbel definieert op zijn beurt de basisdimensies van onderwijsstrategieën of lesmethodologie om nieuwe informatie op te nemen in de cognitieve structuur die al aanwezig is bij studenten.

Receptie leren

Receptie-leren gebruikt machine-leren om op een afgewerkte manier grote hoeveelheden nieuwe informatie te leren, zoals het leren van landnamen en tafels van vermenigvuldiging.

Ontdekkend leren

Discovery learning neemt het assimilatieprincipe op, gedefinieerd als het proces waarin nieuwe informatie of materiaal wordt gekoppeld aan de bestaande informatiestructuur.

Ontdekkend leren wordt beschouwd als zinvol leren dat belangrijk is om op te nemen in de beginfase van het leren. De inhoud heeft betrekking op de concepten en principes voor het leren, bijvoorbeeld procedures, attitudes, normen en waarden.