Betekenis van opstanding (wat is het, concept en definitie)

Wat is opstanding:

Het woord opstanding komt van het Latijnse resurrectio, wat betekent weer opstaan, weer opstaan ​​of weer opstaan. Dit woord duidt de actie en het effect aan van opstanding, van terugkeren naar het leven en de dood verslaan.

Geloof in de opstanding hangt samen met de oude interpretatie van zonnegedrag, dat elke dag wordt geboren en sterft, om de volgende dag opnieuw geboren te worden.

de opstanding is een terugkerend figuur in oude literatuur. Het wordt toegeschreven aan een mysterie van de goden, dat alleen door hen kan worden bereikt. Kennis van de kracht van opstanding is voor mensen verboden. Dit idee is gemeenschappelijk voor verschillende denk- en geloofssystemen.

De opstanding in de Helleense cultuur

In de Griekse mythologie is de opstanding aanwezig door het verslag van Asclepius of Escupalio (Romeinse naam). Asclepius had geleerd de kunst van het genezen van zieken te beheersen tot het punt dat de doden werden opgewekt. Zeus, bezorgd over de verandering van de orde van zaken en bang dat hij zijn kennis met mensen zou delen, sloeg hem met bliksem.

Sporen van het geloof in de opstanding zijn ook te vinden in de "mysteries van Eleusis", een stad in het oude Griekenland.

De opstanding in de Perzische cultuur

Het zoroastrianisme of Mazdeïsme, een in Perzië (Iran) geboren monotheïstische religie bevat elementen van het geloof in de opstanding, van waaruit ze blijkbaar het joodse denken zouden hebben bereikt, evenals het idee van een messias, het uiteindelijke oordeel, het paradijs en de hel.

De opstanding in de Joodse cultuur

In het geval van de joden was de opstanding niet een wijdverbreid geloof van alle gelovigen, maar van sommige groepen. Het hangt samen met het verlangen naar herstel van Israël en werd gepredikt door de partij van de Farizeeën, die geconfronteerd werd met hun traditie met de hogepriesters of Sadduceeën.

Voor de Farizeeën zou het Joodse volk na het einde van de tijd de glorie van God zien verschijnen door het herstel van Israël op aarde, en zou de overledene toestaan ​​om gedurende een bepaalde tijd van deze gebeurtenis te genieten.

In die zin zouden de Farizeeën tot op zekere hoogte een gemeenschappelijk element hebben om met Jezus te bespreken. Aan de andere kant geloofden de Sadduceeën of hogepriesters niet alleen niet in de opstanding, maar ze geloofden ook niet in het eeuwige leven, daarom was het voor hen zo belangrijk om de zegen van God in het leven te genieten.

De opstanding van Jezus

Degenen die het meest wijdverbreide geloof vertegenwoordigen in het geloof in de opstanding van vandaag, zijn de christenen. Voor gelovigen zou Jezus drie dagen na zijn kruisiging en begrafenis zijn opgewekt. Dit zou het ondubbelzinnige teken zijn van de goddelijkheid van Jezus. Vanuit het geloof in zijn opstanding volgt de beweging van de apostelen en de verspreiding van het christendom over de hele wereld.

Zie ook:

• Opstanding van Jezus, reïncarnatie