Betekenis van wicca (wat is het, concept en definitie)

Wat is Wicca:

De term wicca duidt een Neopagan-religie aan die zijn oorsprong had in de eerste helft van de 20e eeuw in Engeland. De naam is gerelateerd aan de moderne Engelse term heks , een afleiding van het middeleeuwse woord wicche of wicce , wat 'heks' of 'salie' kan betekenen.

De Wicca-religie is gerelateerd aan de praktijken van witte hekserij en vele principes van de oude polytheïstische religies. Om deze reden koppelen monotheïstische religies het vaak aan satanische praktijken. De figuur van Satan maakt echter geen deel uit van wicca mythologische beelden.

De Wicca-religie werd in 1954 geïntroduceerd door de Britse Gerald Gardner en voortgezet door Doreen Valiente, die, nadat ze lid was geweest van een door Gardner gevormd verbond, priesteres van deze religie werd.

Het is een duotheïstische religie, omdat het het bestaan ​​van twee goden accepteert: een vrouwelijke godin die bekend staat als de godin van de maan of drievoudige godin, en een mannelijke god die bekend staat als "gehoornde god".

De godin van de maan of drievoudige godin vertegenwoordigt het meisje, de moeder en de oude vrouw. Deze symboliseren op hun beurt de fasen van de maan en de heerschappij van hemel, onderwereld en aarde.

De gehoornde god synthetiseert verschillende oude mythologische figuren, zoals de Egyptische god Osiris, de Griekse halfgod Pan of de Romeinse Faun, die allemaal hoorns dragen in hun iconografie en verbonden zijn met de natuur.

Deze religie heeft geen gecentraliseerde structuur, die een veelvoud aan trends heeft gegenereerd. Er zijn minimaal twee grote blokken te herkennen:

1. Traditionele Britse Wicca, die strikt wordt beheerd door de richtlijnen van Gardner en Valiente. Eclectic Wicca, ontstaan ​​uit de jaren 70, waar nieuwe elementen worden geïntroduceerd volgens de kenmerken van de gemeenschap. Elke soort is vernoemd naar de inspirerende leider.

Basisprincipes van de wicca-religie

Een deel van de overtuigingen van de wicca-religie draait om de volgende principes:

1. De natuur is het voorwerp van aanbidding. Voor de Wiccans is de natuur het voorwerp van aanbidding, in tegenstelling tot de monotheïstische religies die de creatieve entiteit aanbidden. Aangezien alle elementen van de werkelijkheid als goddelijk worden beschouwd, denken ze niet aan een scheiding tussen het goddelijke en de natuur. Over het algemeen wordt er in wicca van uitgegaan dat iedereen de goddelijkheid in zichzelf koestert, zij geloven in de drievoudige wet. De Wiccans geloven dat alles wat wordt gedaan, verdrievoudigd wordt. Daarom gebruiken ze hun magische rituelen niet om schade toe te brengen. Het principe is samengevat in: alles wat de ander niet schaadt, is geoorloofd en toegestaan. Daarom zijn waarheid en moraliteit relatieve begrippen. Dit houdt ook in dat de bijdrage van elke deelnemer moet worden gewaardeerd: zij geloven in magie, die zij "magie" noemen. Ze introduceren de letter "K" aan het einde van het woord om het te onderscheiden van illusionisme. Wiccans geloven dat ze kunnen ingrijpen in de natuurlijke orde door middel van esoterische rituelen en praktijken en erkennen gelijkheid tussen vrouwen en mannen. In die zin geloven ze in dualiteit en balans, organisatiehiërarchieën worden niet erkend. Om deze reden wordt het wicca-ritueel in een cirkel gevierd.Het belangrijkste feest staat bekend als de coven, sabbat of coven, generieke namen die de bijeenkomst van heksen aanduiden.

Zie ook:

• Hekserij, religie.