Betekenis van theologische deugden (wat is het, concept en definitie)

Wat zijn theologische deugden:

In het christendom worden theologische deugden de verzameling waarden en houdingen genoemd die de mens in staat stellen God te naderen en met hem in verband te staan. Het in acht nemen van de theologische deugden moedigt de praktijk van de kardinale deugden aan , waarvoor ze elkaar aanvullen.

Dit is gebaseerd op de tweede brief van de apostel Petrus: "Met hen heeft Hij ons de grootste en meest waardevolle beloften gegeven, zodat zij door hen kunnen deelnemen aan de goddelijke natuur" (2 Petrus 1, 4).

Vanuit het standpunt van de christelijke theologie worden de theologische deugden geïnspireerd door het begrip van de mens door de Heilige Geest, waardoor mensen kunnen optreden als "kinderen van God".

De theologische deugden werden door Paulus in de eerste brief aan de Korinthiërs samengevat : "In één woord zijn er nu drie dingen: geloof, hoop en naastenliefde, maar de grootste van alles is naastenliefde" (1 Korintiërs 13, 13).

Dit zouden een van de eerste theologische formuleringen zijn van het stichtende en bezielende karakter van de theologische deugden in de christelijke ervaring.

Geloof

Geloof gelooft in God en vertrouwt op zijn openbaring. Dit veronderstelt daarom de spirituele opening die nodig is om de manifestatie van God in het dagelijks leven en in de gemeenschap van gelovigen, dat wil zeggen in de kerk, te kunnen herkennen.

De catechismus van de katholieke kerk definieert geloof als "de theologische deugd waardoor we in God geloven en in alles wat Hij ons heeft verteld en aan ons heeft geopenbaard" (artikel 1814).

Als een daad van vertrouwen in de geopenbaarde waarheid, moedigt het geloof concrete actie aan volgens de door God geïnspireerde spirituele principes en motiveert het om het openlijk te belijden, dat wil zeggen om het te zien en te verspreiden.

Hoop

Geloof wekt hoop. Hoop is het zelfverzekerde wachten in de vervulling van een bepaalde horizon die, in het geval van de christelijke theologie, verwijst naar de vervulling van de beloften van Jezus: het koninkrijk van de hemel en het eeuwige leven, volgens welke de christen gedraagt ​​u zich geestelijk.

De Katechismus van de Katholieke Kerk stelt dat hoop "overeenkomt met het verlangen naar geluk dat God in het hart van ieder mens heeft gelegd" (artikel 1818).

Hoop, bezield door geloof, stelt de mens in staat zich te committeren aan de veranderingen die nodig zijn om het koninkrijk van God op te bouwen, en om betekenis te vinden in werk, kracht om moeilijkheden het hoofd te bieden en geduld om te wachten.

Liefdadigheid

Naastenliefde (liefde) is het centrum van het christelijke hart. Daarin worden geloof en hoop volledig uitgedrukt en daarom ordent en articuleert het alle deugden.

Naastenliefde (liefde) wordt gedefinieerd als de deugd waarmee mensen boven alles van God kunnen houden en, in naam van deze band, anderen als zichzelf kunnen liefhebben. De vruchten zijn vreugde, vrede en barmhartigheid.

Dit komt overeen met het fundamentele gebod dat Jezus aan zijn apostelen meedeelt: 'Ik geef je een nieuw gebod: heb elkaar lief. Net zoals ik van je heb gehouden, heb ook van elkaar gehouden ”(Johannes 13:34).

Voor de apostel Sint Paulus is naastenliefde de belangrijkste van de theologische deugden, zoals te zien is in het volgende vers: "Zelfs als ik al mijn goederen verdeelde om de armen te voeden en mijn lichaam aan de vlammen gaf, als ik geen liefde heb het is nutteloos voor mij "(1 Korintiërs 13, 3).

Zie ook:

• Liefdadigheid, genade.