Betekenis van poëzie (wat is het, concept en definitie)

Wat is poëzie:

Poëzie is een literair genre dat wordt gekenmerkt door de meest verfijnde manifestatie, door het woord, van de gevoelens, emoties en reflecties die mensen kunnen uiten over schoonheid, liefde, leven of dood. Als zodanig kan het zowel in vers als in proza ​​worden samengesteld.

Het woord poëzie komt van het Latijnse poēsis , en dit op zijn beurt van het Griekse ποίησις ( poíesis ), wat 'doen', 'materialiseren' betekent.

Vroeger werd poëzie alleen in verzen geschreven, die werden beheerst door een reeks regels over de compositie die metrisch wordt genoemd.

Volgens de metriek werden de verzen gevormd door een vast aantal lettergrepen (tetrasyllable, hexasyllable, Alexandrine, etc.), een zekere verdeling van accenten en een rijm, wat zou resulteren in een bepaald ritme en type compositie: couplet, Recht, rond, kwartet, etc.

Echter, de moderne poëzie wordt gekenmerkt door het overwicht van het vrije vers, waar de auteur is gratis te regelen en organiseren van de verzen in de tekst, en vinden hun eigen ritme, rijm ongebonden of statistieken.

Het woord poëzie kan bovendien zowel worden gebruikt om een compositie in vers aan te duiden, dat wil zeggen een gedicht, als om te verwijzen naar de kunst of het ambacht van de compositie van poëtische werken. Bijvoorbeeld: "Ik heb bij zonsondergang een gedicht geschreven"; 'Ik wil me wijden aan poëzie.'

Evenzo kunnen we het concept van poëzie ook gebruiken om te verwijzen naar de kwaliteit van het ideaal of het lyrische, dat wil zeggen dat wat een diep gevoel van schoonheid produceert dat al dan niet wordt uitgedrukt in de taal: 'De schoonheid van dit gebouw is puur poëzie ”.

Aan de andere kant wordt elke 21 maart de Wereldpoëziedag gevierd, die in 1999 door Unesco werd voorgesteld, met als doel poëzie te benadrukken als een creatieve en innovatieve culturele manifestatie.

Zie ook:

• Gedicht Stanza.

Kenmerken van poëzie

Hieronder staan ​​een aantal algemene kenmerken van poëzie.

• Het kan in vers of proza ​​worden geschreven. Het heeft ritme en rijm. Het maakt gebruik van elementen van symbolische waarde. Het maakt gebruik van literaire figuren. Een van de meest gebruikte is de metafoor. Moderne poëzie maakt veel gebruik van vrij vers en rijm. Assonance: Poëzie is in de loop van de tijd gevarieerd en aangepast aan de expressieve behoeften van de dichter.

Zie ook:

• Rijm.

Soorten poëzie

Poëzie is een literair genre dat op verschillende manieren kan worden gepresenteerd, daarom worden hieronder de belangrijkste soorten poëzie beschreven die het meest door dichters worden gebruikt.

Epische poëzie

Epische poëzie duidt het oude literaire genre aan dat zich onderscheidt door legendarische of historische gebeurtenissen, zoals veldslagen of oorlogen, te vertellen om ze te verheffen.

Het bestaat over het algemeen uit lange verzen, zoals hexameters of Alexandriërs, waarin hij bronnen zoals vertelling, beschrijving en dialogen gebruikt om de manier te vertellen waarop de feiten en acties van het verhaal zich ontvouwen, die het is op zijn beurt onderverdeeld in liedjes.

Het typische voorbeeld van epische poëzie is de Ilias van Homerus.

Dramatische poëzie

Dramatische poëzie wordt die veelzijdige compositie genoemd die is gemaakt om in het theater te worden uitgevoerd.

Als zodanig ontwikkelt dramatische poëzie een situatie of een reeks situaties rond een bepaald thema, waarop door middel van dialoog een reeks karakters loopt.

Oorspronkelijk was de Griekse dramatische poëzie onderverdeeld in drie subgenres: komedie, tragedie en drama. Sommige auteurs die dramatische poëzie cultiveerden in het oude Griekenland waren Aeschylus en Sophocles.

Lyrische poëzie

Zoals lyrische poëzie wordt genoemd, dat wat in het oude Griekenland werd gecomponeerd om te worden gereciteerd als een lied en onder begeleiding van een lier, vandaar de naam.

Als zodanig is lyrische poëzie een uitdrukking van subjectiviteit die zich manifesteert door de gevoelens, emoties en reflecties van de poëtische stem. In die zin is het een uitdrukking van het Zelf, dat het onderscheidt van de dramatische en epische subgenres.

Formeel gezien beantwoordt lyrische poëzie aan de normen van traditionele metrieken: de strofe, het couplet, het ritme en het rijm. Tegenwoordig wordt echter wat in het verleden specifiek als lyrische poëzie werd geclassificeerd, in het algemeen als poëzie beschouwd.

Koorpoëzie

Koorpoëzie is er een in wiens compositie een reeks stemmen die verweven zijn in het poëtische discours opvalt.

Als zodanig is het afkomstig uit het oude Griekenland, voornamelijk bedoeld om publiekelijk te worden gereciteerd door een groep mensen, die elk een van de stemmen belichaamden, zoals in een koor.

Om deze reden wordt er gezegd dat koorpoëzie waarschijnlijk als lied voor de goden werd gezongen.

Bucolische poëzie

Bucolische poëzie is een subgenre van poëzie dat wordt gekenmerkt door de idealisering en viering van het leven in het land.

In die zin is het vooral geïnspireerd door het landelijke landschap en het landelijke leven. Enkele referentiële poëziewerken van dit type zijn Las bucólicas , geschreven door Virgilio, en Los Idilios , door Theocritus.

Avant-garde poëzie

Avant-garde poëzie is een soort poëzie die in de eerste helft van de 20e eeuw opkwam, gekenmerkt door haar baanbrekende conceptie van kunst, haar diep innovatief karakter en door op formeel niveau een esthetische revolutie in poëzie voor te stellen.

Dat wil zeggen, hij weigerde rijmvers ten gunste van vrij couplet, speelde met de rangschikking van woorden op papier om nieuwe effecten te creëren, vernieuwde taal en veranderde de mechanismen die betrokken zijn bij het creatieve proces.

Enkele van de belangrijkste stromingen waren futurisme, dadaïsme en surrealisme.