Betekenis van builenpest (wat is het, concept en definitie)

Wat is builenpest:

Builenpest is een ziekte die wordt verspreid door vlooienbeten die zijn geïnfecteerd met de bacterie yersinia pestis (die in de vacht van knaagdieren leeft). Het kan ook worden verspreid door contact met vloeistoffen van met de bacterie besmette dieren.

Een van de kenmerken van builenpest is het verschijnen van buboes, gezwollen lymfeklieren in de oksels of in de lies. Wanneer de ziekte de longen aantast, wordt deze long- of longpest genoemd.

Symptomen van builenpest

De symptomen van de ziekte treden meestal op in de eerste 7 dagen en omvatten over het algemeen koorts, malaise, spierpijn en vermoeidheid. Buboes zijn pijnlijk, voelen warm aan en zijn zo groot als een ei, waardoor ze heel gemakkelijk te herkennen zijn.

Als het gaat om longpest, verschijnen de symptomen sneller en omvatten hoofdpijn, hoge koorts, bloed ophoesten, misselijkheid en braken.

Hoewel longpest niet vaak voorkomt, is het erg gevaarlijk vanwege de snelheid van verspreiding, omdat het zich verspreidt door de speekseldruppels die met een hoest worden verdreven.

Een builenpest die niet snel wordt behandeld, kan leiden tot complicaties zoals meningitis (ontsteking van het hersenmembraan), gangreen (waarbij bijna altijd sprake is van amputatie van de aangedane ledematen) en in het ergste geval tot de dood.

Preventie van builenpest

Omdat de oorzaak van de ziekte een bacterie is die wordt aangetroffen in vlooien, wordt veel nadruk gelegd op de hygiëne van huisdieren, evenals de eliminatie van mogelijke brandpunten van knaagdieren.

Als er al knaagdieren in huis zijn of huisdieren vlooien hebben, moeten snel desinfectiemaatregelen worden genomen om mogelijke verspreiding te voorkomen.

Builenpest en zwarte pest

De zwarte pest was een builenpestemie die in de 14e eeuw een groot deel van de Europese bevolking heeft weggevaagd. Naar schatting stierven 20 miljoen mensen, wat op dat moment 40% van de bevolking vertegenwoordigde.

Voordat de zwarte pest Europa bereikte, trof deze eerst het Aziatische continent. De meest geaccepteerde theorie stelt dat de ziekte zich voordeed in de Gobi-woestijn (tussen China en Mongolië) en van daaruit verspreidde naar China, waar een derde van de bevolking stierf.

Chinese koopvaardijschepen zouden ratten hebben gehad die besmet waren met yersinia pestis , en de handel met Europese steden versnelde de verspreiding van de ziekte.