Betekenis van ontrouw (wat is het, concept en definitie)

Wat is ontrouw:

Ontrouw is het gebrek aan trouw dat iemand aan iets of iemand manifesteert, aan een geloof of aan een leer. Het woord als zodanig komt van het Latijnse ongelovige , ongelovige .

Ontrouw impliceert een gebrek aan standvastigheid of vastheid, hetzij in de genegenheden, ideeën, verplichtingen of verplichtingen.

We kunnen bijvoorbeeld spreken van ontrouw in liefdesrelaties wanneer een van de twee betrokkenen de exclusieve toezegging van het paar verbreekt, die in onderling overleg (informeel) of door huwelijk (formeel) is vastgesteld, door een relatie met een persoon buiten te onderhouden het paar af en toe of continu.

Ontrouw zijn tegenover het paar betekent dus breken met het affectieve pact waarop de relatie is gebaseerd, en wordt als een ernstig misdrijf beschouwd; beschuldigd van verraad, ontrouw, bedrog en zelfs vernedering. Het tegenovergestelde van ontrouw is trouw.

Ontrouw is een culturele conventie die is gebaseerd op een reeks waarden en overtuigingen die definiëren wat in een samenleving als "ontrouw gedrag" wordt beschouwd, en dat kan zelfs variëren afhankelijk van of de persoon die het doet een man of een vrouw is. vrouw.

In de westerse cultuur, die in het algemeen wordt beheerst door een joods-christelijke waardenregeling, wordt monogaam gedrag als normaal vastgesteld, waarbuiten ontrouw zou ontstaan.

In oosterse culturen, zoals islamitische of sommige Afrikaanse culturen, is polygamie echter toegestaan ​​voor mannen, dus het hebben van meerdere vrouwen wordt door de samenleving geaccepteerd en wordt door andere vrouwen goedgekeurd.

In onze cultuur wordt in ieder geval ontrouw beschouwd als een mislukking van de fundamenten van de liefdes- of huwelijksrelatie. Er wordt van uitgegaan dat het de instelling van het gezin schendt en het is een openlijk afgewezen feit, daarom wordt ontrouw altijd geprobeerd geheim te houden.

Ontrouw kan in wezen op twee manieren voorkomen:

• Seksuele ontrouw, die is gebaseerd op fysieke aantrekkingskracht en seksuele relaties, en emotionele ontrouw, waar gevoelens bij betrokken zijn, maar seksueel contact komt niet noodzakelijkerwijs voor.

De oorzaken van ontrouw zijn divers. Ze kunnen verband houden met seksuele ontevredenheid, verveling, de behoefte om nieuwe emoties te ervaren, de zoektocht naar nieuwigheid, narcisme, wraak, liefdesverdriet, emotionele ontevredenheid, communicatieproblemen met de partner, als reactie op een crisis, enz.

Ontrouw is een van de belangrijkste oorzaken van echtscheiding in onze hedendaagse samenlevingen. Het kan verwoestende emotionele en psychologische gevolgen hebben voor de betrokken mensen, vooral voor degenen die het slachtoffer zijn geworden van misleiding.

Er moet ook worden opgemerkt dat ontrouw op verschillende levensgebieden kan voorkomen, niet alleen op liefdesniveau, maar ook in de morele toewijding die wordt beleden tegenover een religieus geloof, zoals het katholicisme of de islam.

Ontrouw volgens de Bijbel

Ontrouw, waarnaar in de Bijbel wordt verwezen als overspel, is die handeling waarbij een man of een vrouw een relatie heeft met een andere persoon dan degene met wie ze getrouwd zijn.

De Bijbel presenteert het als een beschamende daad, die ons dwingt ons te verbergen: 'Het oog van de overspelige wacht op het vallen van de avond en zegt:' Geen oog zal mij zien en zijn gezicht vermomd '' '( Job , 24:15).

De Bijbel veroordeelt ontrouw wanneer hij in Leviticus (18: 20-22) uitdrukkelijk zegt dat slapen met een andere persoon dan de echtgenoot een gruwel is in de ogen van God.

En hij waarschuwt voor de straf die de overspelige wordt opgelegd in de wet die de Heer aan het volk van Israël heeft gegeven: “Voor iedereen die een van deze gruwelen doet, degenen die ze doen, zullen van zijn volk worden afgesneden ( Leviticus , 18:29 )

Ontrouw veronderstelt dus vanuit het standpunt van de christelijke religie een breuk van de belofte die voor God is gedaan op het moment dat het huwelijk werd aangegaan.