Betekenis van heuristiek (wat is het, concept en definitie)

Wat is heuristiek:

Heuristiek is de verzameling technieken of methoden om een ​​probleem op te lossen. Het woord heuristiek is van Griekse oorsprong εὑρίσκειν wat betekent "vinden, uitvinden".

Heuristiek wordt gezien als de kunst van het uitvinden door mensen, met de bedoeling strategieën, methoden en criteria te zoeken die het mogelijk maken om problemen op te lossen door creativiteit, divergent of lateraal denken.

Ook wordt gesteld dat heuristieken zijn gebaseerd op de eigen ervaring van het individu en die van anderen om de meest haalbare oplossing voor het probleem te vinden.

Heuristiek kan bijvoorbeeld worden gezien als een theorie die het denken stimuleert van het individu dat verantwoordelijk is voor het analyseren van alle materialen die tijdens een onderzoek zijn verzameld.

In die zin kan worden bevestigd dat het verband houdt met besluitvorming om een ​​probleem op te lossen, zonder ervoor te zorgen dat de gekozen optie het meest geschikt is.

Nu kan heuristiek als wetenschappelijke discipline, en in de breedste zin van het woord, op elke wetenschap worden toegepast om middelen, principes, regels of strategieën uit te werken om de meest effectieve en efficiënte oplossing te vinden voor het door het individu geanalyseerde probleem..

Er zijn verschillende heuristische procedures die zijn onderverdeeld in:

• Heuristische principes zijn die die suggesties doen om de ideale oplossing voor het probleem te vinden. Heuristische regels zijn regels die aangeven op welke manieren het probleem kan worden opgelost. Heuristische strategieën zijn strategieën waarmee de verzamelde materialen of bronnen kunnen worden georganiseerd die bijdragen aan het zoeken naar de oplossing voor het probleem.

Als zodanig kan de term heuristiek zowel als zelfstandig naamwoord als bijvoeglijk naamwoord worden gebruikt. Als zelfstandig naamwoord verwijst het naar de wetenschap of ontdekkingskunst, beschouwd als een discipline die het karakter heeft van onderzocht worden.

Als het nu als bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt, geeft het de principes, de regels en de ideale strategieën aan om de oplossing voor het probleem te vinden.

Heuristiek was een term die door Albert Einstein werd gebruikt in de publicatie over het foto-elektrisch effect, in het titelartikel, vertaald in het Spaans: "Op een heuristisch standpunt betreffende de productie en transformatie van licht", wiens publicatie bekroond met een Nobelprijs voor natuurkunde in 1921.

Heuristische methode

Het is de verzameling methoden en technieken die worden gebruikt om een ​​probleem te vinden en op te lossen in die gevallen waarin het moeilijk is om een ​​optimale of bevredigende oplossing te vinden.

Om deze reden wordt in wetenschappelijke disciplines meestal de heuristische methode gebruikt om het beste resultaat te bereiken bij een specifiek probleem.

Heuristiek bestaat al sinds het oude Griekenland, maar deze term werd gepopulariseerd door de wiskundige George Pólya in zijn boek "Hoe het op te lossen", waarin hij de heuristische methode uitlegt aan zijn wiskundestudenten en aan iedereen die van de discipline wil leren, onder vermelding van vier voorbeelden:

• Als je een probleem niet kunt begrijpen, maak dan een schets. Als je de oplossing niet kunt vinden, doe dan alsof je die al hebt en kijk wat je eruit kunt afleiden (andersom redeneren). Als het probleem abstract is, probeer dan een specifiek voorbeeld te onderzoeken. Probeer eerst een algemener probleem aanpakken en beoordelen.

Van zijn kant stelde de filosoof en wiskundige Lakato vast dat heuristieken een reeks methoden of regels zijn die positief of negatief kunnen zijn, wat aangeeft wat de ideale acties zijn die oplossingen voor het probleem kunnen genereren.

Lakato gaf in zijn werk als wetenschappelijk onderzoeksprogramma aan dat elk programma een structuur bevat die op een positieve of negatieve manier als leidraad kan dienen.

Met betrekking tot het bovenstaande is de positieve heuristiek degene die de richtlijnen vaststelt voor het ontwikkelen van een onderzoeksprogramma.

In plaats daarvan wijzen de negatieve heuristieken van een programma naar wat niet kan worden gewijzigd of aangepast, bekend als de centrale kern.

Bij computergebruik bestaan ​​heuristieken bijvoorbeeld uit het vinden of bouwen van algoritmen die met hoge snelheid moeten worden uitgevoerd, zoals computerspellen of programma's die detecteren of een e-mail spam is of niet.

Zie ook de betekenis van Methode.