Betekenis van elektron (wat is het, concept en definitie)

Wat is Electron:

Elektron is de naam die wordt gegeven aan een subatomair deeltje, dat wil zeggen een stabiel deeltje van het atoom dat wordt gekenmerkt door een negatieve lading. Het wordt meestal weergegeven door het volgende teken: e ^-.

In 1891 stelde de Ierse wetenschapper George Stoney het bestaan ​​van deze deeltjes voor. Daarin speculeerde hij dat ze een elektrische lading zouden krijgen, dus gaf hij ze de naam elektron.

Het was echter Joseph John Thomson die erin slaagde het bestaan ​​van elektronen in 1897 aan te tonen, terwijl hij werkte aan een studie van kathodestralen.

Omdat elektronen een elementair materiedeeltje zijn, hebben ze geen onderverdelingen of substructuren, dat wil zeggen dat ze niet in andere deeltjes kunnen worden opgesplitst.

Zie ook:

• Atoom Neutron.

Vanwege de grootte van hun massa maken elektronen deel uit van de familie van leptonen, samen met deeltjes zoals muon en tauon, de lichtste deeltjes die we kennen.

De elektronen hebben inderdaad een massa van 0,0005 GeV (gigalectronvolt) of 9,1 x 10 ⁻³¹ kg. Ter vergelijking: de massa van een proton is minstens 1800 keer groter. Ook hebben elektronen geen volume. De elektrische lading van een elektron is -1,6 x ^10-19.

Hoewel de meeste elektronen deel uitmaken van atomen, zijn er autonome elektronen die onafhankelijk in de materie bewegen, evenals elektronen die in staat zijn in een vacuüm bundels te vormen.

Elektronen zijn essentieel bij de vorming van chemische bindingen en dus van chemische reacties. Ze spelen ook een leidende rol in het fenomeen elektromagnetisme. Elektrische stroom wordt geproduceerd door de beweging van vrije elektronen in een bepaalde richting. Ook worden de signalen van tv-schermen geproduceerd door een elektronenstraal die zich in een vacuüm vormt.