Betekenis van ecologie (wat is het, concept en definitie)

Wat is ecologie:

Ecologie is een tak van de biologie waarin de interacties tussen levende wezens met de habitat waar ze worden gevonden worden bestudeerd en geanalyseerd, dat wil zeggen de relaties die bestaan ​​tussen biotische factoren (relaties tussen levende wezens) en abiotische factoren (omgevingsomstandigheden).

Etymologisch is het woord ecologie afgeleid van de Griekse ökologie die bestaat uit de vereniging van de Griekse woorden oikos , wat 'huis', 'thuis' of 'woning' betekent, en logo's , wat 'studie' of 'verhandeling' betekent. In die zin betekent ecologie 'thuisstudie'.

Het was Ernst Haeckel, een Duitse wetenschapper, die in 1869 de term ecologie bedacht om een ​​naam voor wetenschap aan te duiden die de relaties tussen levende wezens en het milieu bestudeert.

Daarom is het doel van de studie van ecologie om te bepalen hoe abiotische factoren (onder andere vochtigheid, temperatuur) interageren met biotische factoren (relatie tussen de grote diversiteit aan levende wezens die in dezelfde habitat voorkomen).

Daarom besteedt ecologie bijzondere aandacht aan hoe de specifieke kenmerken van een habitat de ontwikkeling, modificatie en het gedrag van verschillende soorten beïnvloeden.

In die zin verwijst het concept van menselijke ecologie naar de wetenschappelijke studie van de relaties tussen mens en milieu, inclusief natuurlijke omstandigheden, interacties en economische, psychologische, sociale en culturele aspecten. Daarom richt ecologie zich op het bestuderen van ecosystemen of populaties in het algemeen.

Evenzo is ecologie een wetenschap waarin studies worden uitgevoerd naar wat de veranderingen kunnen zijn die ecosystemen kunnen ondergaan door de activiteiten van mensen.

Het is belangrijk om het belang te benadrukken van ecologische studies, die multidisciplinair zijn, waardoor het mogelijk wordt om de kennis op dit wetenschapsgebied uit te breiden, en om strategieën en mechanismen te ontwerpen die gericht zijn op het behoud en behoud van het milieu.

Aan de andere kant, momenteel gaat de term ecologisch verder dan wetenschappelijk onderzoek, het maakt nu deel uit van politieke campagnes en sociale bewegingen die de bescherming en bewuste interactie van de mens met de omgeving zoeken.

Daarom heeft ecologie een milieukarakter aangenomen en het doel is om te zorgen voor en het evenwicht te bewaren tussen menselijke activiteiten en die van ons leefgebied.

Zie ook:

• Biologie Milieubalans Ecosysteem

Belangrijkste takken van ecologie

De belangrijkste takken van studie en onderzoek waarin ecologie is onderverdeeld zijn:

• Auto- ecologie : een tak van ecologie die de aanpassing van soorten aan bepaalde aandoeningen van abiotische factoren bestudeert. Demo-ecologie (populatiedynamica): tak die, vanuit ecologie en demografie, de belangrijkste kenmerken van de gemeenschappen of populatie die een bepaalde habitat bezetten, bestudeert. Synecologie (gemeenschapsecologie): tak van ecologie die de interactie tussen biologische gemeenschappen en ecosystemen bestudeert. Agro-ecologie: tak die vertrekt vanuit de kennis van ecologie en agronomie om voedselproductiemodellen te ontwikkelen die rekening houden met zowel het ecosysteem als de sociale omgeving. Ecofysiologie (milieu ecologie): tak ecologie bestuderen fysiologische verschijnselen in het milieu, waarin wijzigingen kunnen ondervinden door verschillende natuurlijke fenomenen menselijke activiteiten. Macroecology: tak ecologie bestuderen ecologische patronen die op grote schaal worden herhaald.

Ecologische interacties

In de ecologie worden de processen, dynamiek en interacties tussen alle levende wezens in een bevolking, een gemeenschap, een ecosysteem of de biosfeer bestudeerd.

Ecologische interacties worden gekenmerkt door het voordeel van twee levende wezens (harmonischen) of door de schade van een van hen (inharmonisch) en kunnen voorkomen tussen wezens van dezelfde soort (intraspecifiek) of van verschillende soorten (interspecifiek).

• Harmonische intraspecifieke relaties: samenleving (organisatie van individuen van dezelfde soort) en de kolonie (groep individuen van dezelfde soort met verschillende mate van afhankelijkheid van elkaar). Inharmonische intraspecifieke relaties: kannibalisme en intraspecifieke en interspecifieke competities. Het zijn relaties tussen gelijke soorten, maar er is schade aan ten minste een van de kanten. Harmonische interspecifieke relaties:. Mutualism (of symbiose), de protocooperatie de inquilism (of epibiosis) en commensale relaties interspecifieke onharmonische: de amensalismo (of antibiotische), herbivorie, predatie, parasitisme en slavernij.