Betekenis van het christendom (wat is het, concept en definitie)

Wat is christendom:

Het christendom is een van de drie monotheïstische religies die tegenwoordig in de wereld bestaan. Het heeft als basis en fundament de leringen van Jezus van Nazareth, ook wel Jezus Christus genoemd, die wordt beschouwd als de messias die in het Oude Testament is aangekondigd, dat wil zeggen in de joodse religieuze traditie.

Het christendom is momenteel een van de meest verbreide religies ter wereld. In 2015 had het meer dan twee miljard volgers.

De grote kerken en christelijke tendensen zijn onderverdeeld in:

• de rooms-katholieke kerk of het katholicisme; de ​​orthodoxe kerk of de oosterse kerk; de anglicaanse kerk of het anglicanisme; protestanten of het protestantisme:
  • Lutheranen, Presbyterianen, Calvinisten, Vrije Evangelicalen en anderen.

Zie ook Kenmerken van het christendom.

Geschiedenis en oorsprong van het christendom

Het christendom als doctrine is gebaseerd op het leven en de leer van Jezus van Nazareth, die wordt beschouwd als de messias, redder en Zoon van God de Vader.

Het christendom heeft als heilig boek de bijbel, bestaande uit het oude testament, dat de boeken van de joodse religieuze traditie samenbrengt, en het nieuwe testament, dat het leven en de leer van Jezus, de daden van de apostelen en de pastorale letters van de vroege christenen. De leer van het Nieuwe Testament is bijna exclusief voor de christelijke religie.

Er kan worden gezegd dat het christendom als religie begint te worden gestructureerd vanaf de dood en opstanding van Jezus, wanneer de apostelen zich bewust worden van de ontvangen leringen en besluiten om het evangelie op een georganiseerde manier te verkondigen.

Zie ook:

• Oude Testament Nieuwe Testament.

Officialisering van de christelijke religie

Net als het jodendom was het monotheïstische karakter van het christendom onverdraagzaam tegenover het Romeinse heidendom, maar in tegenstelling tot de joodse religie bekeerde het christendom, waardoor het het doelwit werd van bloedige vervolging door het rijk. Deze periode staat bekend als het vroege christendom of het vroege christendom.

De naleving van de nieuwe religie nam echter toe totdat deze niet meer onderdrukbaar was. In 313 n.Chr. Vaardigde keizer Constantijn I het edict van Milaan uit, waarin de vrijheid van aanbidding werd vastgelegd, waarmee de vervolging van christenen en de intrede van het christendom in het Byzantijnse hof werd beëindigd.

De komst van het christendom voor de rechtbank impliceerde de noodzaak om de leer te verenigen, een taak die werd uitgevoerd via een reeks raden. De opstanding van Jezus en zijn goddelijkheid zal dus een van de punten zijn die door de autoriteiten worden besproken.

Met het edict van Thessaloniki, uitgegeven door Theodosius in 380 na Christus, wordt het christendom formeel vastgesteld als de officiële religie van het Romeinse rijk.

Raden van de christelijke kerk

De geboorte van het christendom leidde tot verschillende stromen voor de interpretatie van de geboorte, het leven en de dood van Jezus. Deze gaven aanleiding tot tal van raden, zelfs voordat het christendom officieel werd gemaakt als een religie van het Romeinse rijk.

Nadat het christendom het Byzantijnse hof was binnengegaan, vond het Concilie van Nicea plaats, het eerste dat door Constantijn werd gehouden. Het werd uitgevoerd in 325 a. van C. en van hem verrees de zogenaamde Nicene Creed.

Samen met het Concilie van Constantinopel in 381 voor Christus werden de dubbele goddelijke en menselijke natuur van Jezus en het bestaan ​​van de Drie-eenheid die de gemeenschap van God de Vader, God de Zoon en de Heilige Geest verklaarde, als dogma gevestigd.

Met deze resolutie wordt de geloofsbelijdenis van Athanasius goedgekeurd en wordt het Arianisme veroordeeld wegens ketterij, aangezien Arius (256-336) en zijn volgelingen, ondanks dat ze in Jezus als messias geloofden, bevestigden dat Jezus en God niet vergelijkbaar waren en daagden de drie-eenheid concept.

Daarna werden nog vele andere raden gehouden. Maar in dit proces van bijna duizend jaar verdeelde het christendom zich als gevolg van dogmatische verschillen.

Eerste scheuring van de christelijke kerk

De eerste officiële scheiding van de christelijke kerk vindt plaats in het jaar 1054, wanneer Leo IX en Miguel Cerulio, vertegenwoordiger van de oosterse kerk, in conflict komen over de definitie van bevoegdheden die al op tafel lag.

Het hoofdkantoor in Constantinopel veroorzaakt het schisma van 1054, waarin alle kerken die onder de rechtsmacht van Rome vallen, zich ervan scheiden in de rooms-katholieke apostolische kerk en de orthodoxe kerk.

Zie ook:

• Patristen, Katholieke Kerk, Orthodoxe Kerk, Anglicaanse Kerk.

Kenmerken van het christendom

• Het christendom wordt geboren met Jezus Christus als zijn messias Het heilige boek van het christendom is de bijbel. De auteurs schreven geïnspireerd door God, daarom noemen ze het "het woord van God". De drie belangrijkste stromingen van het christendom zijn katholicisme, orthodoxie en protestantisme. Christenen geloven in één God verdeeld in drie personen, die Ze worden de Heilige Drie-eenheid genoemd, die bestaat uit de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Jezus Christus, de tweede persoon van de Drie-eenheid, is geboren uit de Maagd Maria. Jezus 'missie op aarde is verzoening tussen de mens en God. van Jezus in het leven worden ze apostelen genoemd. Jezus zou 12 naaste apostelen hebben gehad. Christenen geloven dat Jezus verzoening heeft gedaan voor de erfzonde die van Adam is geërfd en dus alle zonden met zijn dood aan het kruis. Het christendom stelt geloof in het eeuwige leven en de opstanding van de Het christendom gelooft in het laatste oordeel De rituelen van het christendom worden sacramenten genoemd en deze variëren afhankelijk van de denominatie van het christendom.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in lezen:

• Heidendom, erfzonde.