Betekenis van cel (wat is het, concept en definitie)

Wat is de cel:

De cel is de fundamentele, structurele en functionele eenheid van levende wezens. Het woord cel is van Latijnse oorsprong cellula .

In de biologie worden cellen ingedeeld in 2 hoofdtypen cellen:

• de eukaryotische cellen: celkern met enhet prokaryote cellen: hebben geen celkern

De cel als de basiseenheid van alle levende wezens, classificeert organismen op basis van het aantal cellen waaruit het bestaat, zijnde:

• eencellige organismen: gevormd door een enkele cel, zoals bacteriën en protozoa, of meercellige organismen: bestaande uit 2 of meer cellen, zoals dieren en planten.

De cel betekent ook een kleine cel, holte of gat zoals een kloostercel.

Evenzo is cel een groep die onafhankelijk functioneert binnen een algemene organisatie, of het nu politiek, religieus of sociaal is, zoals bijvoorbeeld: "Verantwoordelijken waren een groep mensen die tot een guerrillacel behoorden."

In deze context wordt mobiel ook wel het gevangenisgebouw genoemd waar gevangenen incommunicado worden vastgehouden of het voertuig waar gedetineerden worden overgebracht.

De foto-elektrische of fotovoltaïsche cel is een elektronisch apparaat dat door het foto-elektrische effect lichtenergie omzet in elektrische energie.

Over het algemeen verwijst cellulair naar wat relatief is aan cellen of wat uit cellen bestaat.

In Amerika is mobiel een draagbare telefoon die in andere landen zoals Spanje bekend staat als mobiel.

Cel in de biologie

In de biologie is de cel de basisbouwsteen van alle levende organismen. Cytologie maakt deel uit van de biologie die cellen en hun functies bestudeert.

Evenzo vinden de vitale functies van levende wezens plaats in cellen en worden gecontroleerd door stoffen die ze afscheiden en ten slotte bevat elke cel de erfelijke informatie die de celoverdracht van de volgende generatie door mitose of meiose mogelijk maakt, als onderdeel van de cyclus mobiele telefoon.

Celfunctie

De cel krijgt 3 levensfuncties toegekend: relatie, voortplanting en voeding.

Relatiefunctie: verbindt het levende wezen met de omgeving en reageert op de omgeving.

Reproductiefunctie: het is het proces van vorming van nieuwe cellen uit een initiële cel of stamcel, door celdeling die kan plaatsvinden door mitose of meiose, afhankelijk van het type cel en het stadium in zijn cyclus van het leven.

Voedingsfunctie: het is de opname, transformatie en assimilatie van voedsel en op deze manier vormt de cel zijn eigen materie.

Autotrofe cellen (autotrofe voeding) maken echter hun eigen organische stof met behulp van de chemische energie die in anorganische stof zit, en heterotrofe cellen (heterotrofe voeding) maken hun eigen organische stof uit de organische stof van het voedsel dat ze eten.

Delen van de cel

Afhankelijk van het type cel kunnen de onderdelen waaruit deze bestaat, verschillen. De kleinste expressie van cellen bestaat over het algemeen uit 3 elementen:

• Plasmamembraan: celmembraan in dierlijke cellen en celwand in plantencellen. Cytoplasma: vloeistof gevonden in het cytosol, waar alle specifieke elementen van elke cel drijven (DNA, mitochondriën, ribosomen, enz.). Celkern: het is aanwezig in eukaryote cellen (met een gedefinieerde celkern) en wordt omgeven door cytoplasma.

Zie ook Delen van de cel.

Celtheorie

De structuur, kenmerken en functies van cellen beginnen te worden gedefinieerd onder celtheorie.

Het wordt rond 1630 besproken en de eerste 2 postulaten worden in 1839 gedefinieerd door Matthias Jakob Shleiden en Theodor Schwann die bevestigen dat:

1. alle organismen zijn opgebouwd uit cellen en komen voort uit een andere voorafgaande cel.

Deze grondslagen zouden later de validiteit van de theorie van de biogenese ten goede komen, tegen de abiogenese waarin ze eerder werd aangenomen.

Celtypen

Cellen worden ingedeeld in verschillende typen volgens de context waarin ze worden genoemd. Sommige van zijn divisies zijn gemaakt volgens: de definitie van een celkern, het koninkrijk van de natuur dat behoort tot het organisme en zijn functie in een wezen.

Volgens celkern

Over het algemeen worden cellen in 2 hoofdgroepen ingedeeld naargelang ze al dan niet een gedefinieerde celkern hebben:

• eukaryote cellen en prokaryote cellen.

Eukaryote cellen

Eukaryote cellen zijn cellen met een gedefinieerde celkern. Deze celkern bevindt zich in een nucleaire envelop waar de integriteit van het genetische materiaal behouden blijft.

Celdeling in organismen met eukaryote cellen vindt plaats door middel van mitose en hun DNA is complexer. Het plasmamembraan van eukaryote cellen heeft sterolen, koolhydraten en hun ribosomen zijn groter. De door deze cellen gevormde organismen worden "eukaryoten" genoemd.

Prokaryote cellen

Prokaryote cellen zijn cellen die geen gedefinieerde kern hebben, waarvoor het genetische materiaal door het cytoplasma is verspreid.

Celdeling in organismen met prokaryote cellen vindt plaats door binaire deling en hun DNA is niet zo complex als dat van eukaryote cellen.

De membranen van prokaryote cellen bevatten geen koolhydraten, sterolen en ribosomen zijn kleiner. De organismen die door dit type cellen worden gevormd, worden "prokaryoten" genoemd.

Volgens het koninkrijk van de natuur

De deling door het type organisme waartoe de cel behoort, is over het algemeen verdeeld in 2 grote groepen:

• de dierlijke cel en de plantencel.

Dierlijke cel

De dierlijke cel is een soort eukaryote cel die de verschillende weefsels van dieren vormt. De dierlijke cel bevat: een cellulaire envelop die bestaat uit een celmembraan, een cytoplasma waar de celorganellen en de celkern worden gevonden.

Plantaardige cel

De plantencel is een type eukaryote cel waarvan de kern wordt afgebakend door een membraan. De plantencel bevat: een vacuole die water, voedingsstoffen en afval opslaat en transporteert; plastiden om voedsel en chloroplasten te synthetiseren.

Volgens functie

Voorbeeld van celtypes in het menselijk lichaam
Volgens de functie van de cellen worden ze geclassificeerd door de naam te krijgen van het deel van het organisme waartoe ze behoren.

Somatische cellen zijn bijvoorbeeld afkomstig van stamcellen die ontstaan ​​tijdens de embryonale ontwikkeling en lijden aan een proces van celproliferatie en apoptose.

Het tegenovergestelde van somatische cellen zijn de geslachtscellen en waaruit gameten worden gevormd.

Stamcel

Stamcellen bevinden zich in alle meercellige organismen en hebben het vermogen om te delen door middel van mitose en om bij elke deling twee identieke cellen en gespecialiseerde cellijnen te genereren.

Somatische cellen

Somatische cellen zijn cellen die zorgen voor de groei van weefsels en organen van een levend wezen, zoals huid, botten, enz. Het muteren van somatische cellen kan de oorzaak zijn van kanker, vooral darmkanker.

Zie ook:

• Celtypes Kiemcellen.