Betekenis van abstractie (wat is het, concept en definitie)

Wat is abstractie:

Abstractie is een intellectuele capaciteit die bestaat uit het scheiden van een element uit zijn context om het te analyseren en er een concept van te maken.

Het woord komt van het Latijnse abstrahr , wat 'wegslepen', 'scheiden' of 'opzij zetten' betekent. Op deze manier betekent abstractie actie en effect van iets opzij zetten om het te begrijpen.

Abstractie is nuttig en onmisbaar voor de vorming van menselijke kennis. In feite gaat alle kennis door een proces van abstractie dat resulteert in een "abstract concept", dat wil zeggen een idee of idee.

Daarom beschikken mensen over het vermogen tot abstractie, dat wil zeggen het vermogen om segmenten van de werkelijkheid te selecteren en deze op een ordelijke en systematische manier te analyseren.

De menswetenschappen, natuurwetenschappen, ideologieën, religies, mythen en kunst zijn het resultaat van abstractieprocessen van verschillende soorten of graden.

Abstractie in de filosofie

Voor filosofie is abstractie een intellectuele operatie die een bepaalde eigenschap van het object isoleert voor studie, analyse en reflectie. Het doel van zo'n mentale operatie is om de ultieme essentie van de dingen te begrijpen.

De Griekse filosoof Aristoteles stelde dat elk abstractieproces begint bij de analyse van empirische gegevens. Volgens de filosoof zijn drie graden van formele abstractie te herkennen.

Eerste graad van abstractie (natuurkunde)

De eerste graad van abstractie is datgene wat de aard van de zintuiglijke orde (materie) vastlegt en analyseert, dat wil zeggen die elementen die "zijn" in haar materie, die "mobiele entiteiten" worden genoemd. Op deze manier verwijst het naar de natuurkunde, maar ook andere natuurwetenschappen zoals scheikunde en biologie doen hetzelfde.

Tweede graad van abstractie (wiskunde)

De tweede graad van abstractie is degene die het 'entiteitskwantum' bestudeert, dat wil zeggen de kwantiteit. Het schrapt de "mobiele entiteit" omdat, hoewel het een materiële realiteit heeft, de "kwantumentiteit" onafhankelijk kan worden geanalyseerd. Kenmerkend voor de wiskunde is de tweede graad van abstractie.

Derde graad van abstractie (filosofie)

De derde graad van abstractie concentreert zich op de entiteit zelf, dat wil zeggen op haar "transcendentale" dimensie, en scheidt de "mobiele entiteit" (materie) en het "entiteitskwantum" (kwantiteit). Het omvat entiteiten die niet vereisen dat materie 'is', hoewel ze er een kunnen hebben of immaterieel kunnen zijn (niet te verwarren met het immateriële spirituele). Deze graad verwijst naar de metafysica en dus naar de filosofie.

Het kan u interesseren:

• Metafysica, filosofie, kennis.

Abstractie in de psychologie

Volgens Jean Piaget kan men vanuit het oogpunt van psychologische processen spreken van twee soorten abstractie: eenvoudige abstractie en reflectieve abstractie.

Met eenvoudige abstractie kan het individu informatie uit objecten halen, dat wil zeggen uit de zintuiglijke realiteit.

Reflectieve abstractie is er een die het onderwerp in staat stelt kennis te extraheren uit hun acties over de zintuiglijke realiteit.

Abstractie in de kunst

Picasso. Schetsen die het proces van grafische synthese en abstractie van het stiermotief weerspiegelen.

In de kunst verwijst abstractie naar de analyse en representatie van de plastic elementen van compositie, afgezien van figuurlijke referenties. Bijvoorbeeld punt, lijn, kleur, geometrie, volume, massa en de materialen zelf.

Zo verwerpt de abstracte kunst imitatie en figurativisme en behandelt het essentiële vormen, die allemaal zijn geabstraheerd van objecten die in de natuur of de zintuiglijke werkelijkheid aanwezig zijn.

Abstractie in de beeldende kunst bestaat al sinds mensenheugenis. Het is bijvoorbeeld te zien in het gebruik van geometrische motieven uit de neolithische periode.

Als beweging wordt abstracte kunst echter gesticht in het hedendaagse tijdperk, wat resulteert in een reeks verschillende stromingen, gegroepeerd in een categorie die abstractie wordt genoemd.

Soorten abstractie

Vasili Kandinski: geel, rood en blauw . 1925.

Onder de belangrijkste soorten abstractie in de kunst kunnen we het volgende noemen:

• Rayonisme (1909): vertegenwoordigd door Mikhail Larionov en Natalia Goncharova. behandelt de plastische transcriptie van het lichtgevende fenomeen. Lyrische abstractie (1910): vertegenwoordigd door Vasili Kandinski. Gebruik plastic elementen met compositorische vrijheid met de nadruk op de harmonie tussen de elementen. Constructivisme (1914): vertegenwoordigd door El Lisitsky. Het bevat ruimtelijke geometrie, evenals moderne gereedschappen, technieken en materialen. Suprematism (1915): vertegenwoordigd door Malevich. Het richt zich op compositie door middel van vlakke geometrie. Neoplasticism (1917): vertegenwoordigd door Piet Mondrian. Beperk plastic grondstoffen tot het gebruik van rechte lijnen en primaire kleuren. Abstract expressionisme (h. 1940): vertegenwoordigd door Jackson Pollok. Hij vat het doek op als een onbedoelde expressie van de kunstenaar door middel van automatisme en niet-figuratieve improvisatie. Informalisme (c. 1950): vertegenwoordigd door Henri Michaux en Antoni Tàpies. Zorg voor materialen toevoegen aan het automatisme en de improvisatie van abstract expressionisme.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in Abstracte kunst.