Kenmerken van een toneelstuk

Een toneelstuk is een toneelvoorstelling van een verhaal gebaseerd op echte of fictieve gebeurtenissen. De eerste toneelstukken werden opgevoerd in het oude Griekenland en ze vervulden specifieke kenmerken als een eenheid van tijd en ruimte, dat wil zeggen dat alle op het toneel vertegenwoordigde actie plaatsvond op dezelfde plaats en in dezelfde tijdreeks. Hoewel dit concept in de loop van de tijd is veranderd, hebben de toneelstukken nog steeds een aantal specifieke kenmerken. Laten we eens kijken.

Begin van de vierde muur

Over het algemeen worden toneelstukken beheerst door het principe van de vierde muur. Het is een denkbeeldige muur die de scène van het publiek scheidt. De personages (acteurs) gedragen zich alsof het publiek niet aanwezig is en alle realiteit beperkt is tot wat er op het toneel gebeurt.

Het principe van de vierde muur is vooral kenmerkend voor het moderne theater en wordt bij uitbreiding ook toegepast in fictiefilm en televisie. Sommige neigingen of bewegingen van het theater zijn echter opzettelijk in strijd met dit principe. Dit kan op verschillende manieren worden bereikt. Bijvoorbeeld spreken / communiceren met het publiek of de mechanismen van de toneelvoorstelling laten zien die normaal gesproken verborgen blijven.

Opzettelijk doel

Elk stuk volgt een doelbewust doel, afhankelijk van het genre, een doel dat eerder door de toneelschrijver is bedacht.

Komediespelen hebben vaak als doel sociale kritiek te maken, collectief ongemak of vermaak los te laten, door middel van parodie, misverstand ( quid pro quo genoemd, wat betekent 'iets door iets anders vervangen'), enz..

De tragedie van haar kant zoekt de catharsis van het publiek, dat wil zeggen zuivering door huilen of medelijden.

Drama, waarin komische elementen kunnen worden gecombineerd met tragische elementen, levert vaak kritische reflectie op de behandelde onderwerpen.

Zie ook de betekenis van Quid pro quo.

Interdisciplinair karakter

De toneelstukken zijn interdisciplinair van aard. Ze combineren literaire, dramatische, muzikale en plastic elementen.

Vertegenwoordiging gebaseerd op een dramatische tekst

De toneelstukken hebben als uitgangspunt een taalkundig element: de dramatische tekst. Deze tekst wordt ook een script of theatraal script genoemd en wie het schrijft, wordt een toneelschrijver genoemd. De dramatische tekst volgt specifieke kenmerken in termen van vorm en plot.

Elementen van een dramatische tekst

Een dramatische tekst bestaat uit karakters, afmetingen en dialogen of monologen.

Karakters

Met personages bedoelen we de geanimeerde wezens die in het stuk worden weergegeven, die ingrijpen in het stuk door middel van dialogen en acties. In een theatrale tekst, voordat de plot begint, presenteert de toneelschrijver een lijst met alle personages die deelnemen.

Afmetingen

De afmetingen zijn indicaties, instructies en suggesties die de toneelschrijver in de theatrale tekst schrijft om aan te geven hoe het stuk gespeeld moet worden. Dergelijke dimensies geven informatie over de plaats en tijd van de voorstelling, de essentiële acties van de personages en, in sommige gevallen, elementen van gebaren.

Dialogen of monologen

In het theater wordt de plot opgebouwd door de parlementen tussen de personages, of het nu gaat om dialoog of monoloog. Dit komt omdat er in het algemeen geen verteller is in het theater.

Het kan voorkomen dat een theatrale tekst geen parlementen van welke aard dan ook bevat, en dat deze zich strikt richt op de handelingen van één of de tolken. Dit kan te maken hebben met genre (bijvoorbeeld mime-theater) of gewoon met de bedoeling van de toneelschrijver. Bijvoorbeeld: Samuel Beckett's Act Without Words I en Act Without Words II ).

Structuur van een dramatische tekst

Vanuit dramatisch oogpunt wordt een dramatische tekst gekenmerkt door een structuur die bestaat uit acts en scènes. Laten we eens kijken:

Act

Een act is een coherente verteleenheid binnen de plot. Het begin en einde wordt meestal aangegeven door het gordijn op te heffen en te sluiten, of door middel van verlichting. Normaal gesproken is er van de ene handeling naar de andere een belangrijke dramatische verandering, die kan leiden tot een verandering in de setting. Sommige werken kunnen uit één handeling bestaan.

Scène

De scènes zijn stuk voor stuk delen waarin een act is onderverdeeld. Het zijn minimale eenheden van betekenis, die als plaatjes het begrip van elke handeling compleet maken.

Gebruik van extralinguistische elementen

Naast de literaire bron die de primaire bron is van toneelvoorstellingen, gebruikt het theater ook op een onderscheidende manier extralinguistische elementen, waardoor het zich onderscheidt van narratieve literatuur.

Landschap

De scenografie is het ontwerp van elementen die de schilderachtige ruimte kenmerken.

Props

De rekwisieten zijn alle objecten die de acteurs tijdens de voorstelling gebruiken.

Karakterisering: garderobe en make-up

Elk stuk draagt ​​noodzakelijkerwijs een karakterisering van de personages, die wordt bereikt door kostuums, kapsel en make-up.

Verlichting

Theatrale verlichting is essentieel om in elke scène en act de nodige sfeer en karakter te creëren. Binnen het theater is er selectieve zichtbaarheid, de openbaring van vorm, focus, sfeer (verlichting aangepast aan de emotie van de scène), compositie (het creëren van een esthetisch effect), onder andere middelen.

Muziek

Muziek in het theater kan incidenteel zijn of een leidend onderdeel van het stuk, zoals het geval is bij muziektheater of opera.

Teamwerk

Zodra de dramatische tekst klaar is, omvat het brengen van een toneelstuk het werk van een team dat bestaat uit:

• Een theaterregisseur: de persoon die verantwoordelijk is voor het concept van het stuk, het begeleiden van de acteurs en het articuleren van het hele productieteam De acteurs: professionals die de personages kenmerken Het productieteam: productie-assistenten, lichtontwerpers, geluid, muzikanten, kostuums, decorontwerpers, enz.

Zie ook:

• Theatervoorstelling Catarsis.