Kenmerken van de tweede industriële revolutie

De tweede industriële revolutie vond plaats tussen 1870 en 1914 en verwijst naar een kwalitatieve sprong in de industriële orde die mogelijk werd gemaakt door wetenschappelijke kennis, de ontdekking van nieuwe energiebronnen en nieuwe technologische vooruitgang. Deze sprong versnelde enerzijds de industriële concentratie en veranderde anderzijds het economische model. Laat ons enkele van de belangrijkste kenmerken van dit historische proces weten.

1. Vrucht van de alliantie tussen wetenschappelijke kennis en technologische innovatie

De tweede industriële revolutie is ontstaan ​​dankzij de combinatie van wetenschappelijke kennis met technologische innovatie. In tegenstelling tot de eerste industriële revolutie, veranderde fundamenteel technisch en mechanisch, wetenschappelijk onderzoek, in combinatie met de behoeften van technologische en economische ontwikkeling, de wereld kwalitatief. Om deze reden werd de wetenschappelijk-professionele kwalificatie, niet alleen technisch, een echte vraag van de industriële sector, nu op zoek naar innovaties.

Dankzij deze alliantie tussen wetenschappelijke kennis en technologische innovatie was bijvoorbeeld de ontwikkeling van de chemische industrie mogelijk, evenals de ontwikkeling van communicatie in al haar aspecten.

2. Opkomst van nieuwe energieën

De tweede industriële revolutie was mogelijk dankzij de ontdekking van nieuwe energiebronnen zoals elektriciteit en olie. Dit maakte de ontwikkeling mogelijk van verbrandingsmotoren die geleidelijk de stoommachine vervingen.

3. Ontdekking van nieuwe materialen en / of nieuw gebruik ervan

Dankzij deze ontdekkingen konden bekende materialen worden gebruikt voor nieuw gebruik en werden er nieuwe materialen gecreëerd in de ijzer- en staalindustrie. Koper zou bijvoorbeeld een fundamenteel materiaal worden bij het geleiden van elektriciteit. Ook zijn er materialen gemaakt zoals staal, aluminium, nikkel en zink.

4. Ontwikkeling van de chemische industrie

De chemische industrie verschijnt als een nieuwe bloeiende sector, die meewerkt aan de herconfiguratie van economie en samenleving. De vaandeldrager voor dit proces was Duitsland. Er verschenen nieuwe medicijnen (bijvoorbeeld aspirine), plastic, rubber, kleurstoffen, industriële meststoffen en pesticiden, explosieven en kunstmatige vezels. Daarnaast zijn allerlei bestaande producten verbeterd, zoals papier, glas etc.

5. Ontwikkeling van nieuwe technologieën en uitvindingen

Het laatste derde van de 19e eeuw en de eerste decennia van de 20e waren getuige van de creatie van nieuwe technologieën en uitvindingen die de wereld voor altijd veranderden. Onder de belangrijkste uitvindingen kunnen we noemen:

• Telefoon; telegraaf; auto met verbrandingsmotor; vliegtuig; fonograaf; cinematograaf; huishoudelijke apparaten (stofzuiger, gasfornuis, enz.); enz.

6. Automatisering van machines

Een van de belangrijkste veranderingen in verband met de ontwikkeling van nieuwe technologieën was de automatisering van machines, waardoor de arbeidskrachten op veel gebieden van industrieel werk konden worden vervangen.

7. Opkomst van Taylorisme of wetenschappelijke organisatie van werk

Aan het begin van de 20e eeuw ontwikkelde de industrieel ingenieur en econoom Frederick Taylor, een Amerikaans staatsburger, de methode van "wetenschappelijke organisatie van het werk" of "wetenschappelijk beheer van het werk", bekend als Taylorisme. Deze methode was bedoeld om de efficiëntie van het industriële model te verbeteren door de acties van arbeid te reguleren met machines en gereedschappen. Het betrof de arbeidsdeling, de taakverdeling, het terugdringen van onnodige verplaatsingen door arbeiders, de timing van operaties en de beloning van arbeid naar productiviteit.

8. Vervanging van de "grote kapitalist" door aandeelhouders

De individuele figuur van de grote kapitalist, heel typerend voor de eerste industriële revolutie, werd spoedig geminimaliseerd en er verscheen een nieuwe acteur, dit keer een collectieve: de aandeelhouder. Hiermee werden de voorwaarden voor organisatie en bedrijfsdeelname opnieuw geconfigureerd.

9. Industriële concentratie

Ondanks de groei van industriële productie en handel in het algemeen, vermenigvuldigden de industrieën zich niet, maar concentreerden ze een hoger productiviteitsniveau. Als de vorige fabrieken 40 of 50 werknemers in een schuur hadden, slaagden de nieuwe fabrieken erin om duizenden van hen te verzamelen. Veel kleine bedrijven werden door de grotere opgeslorpt, gezien de moeilijkheid om in de nieuwe kwalitatieve sprong van deze fase te springen.

10. Vermindering van de concurrentie

Uit het voorgaande blijkt ook dat veel ondernemers niet konden concurreren met de grootste sectoren, waardoor er een geleidelijke sluiting van kleine en middelgrote industrieën was, waardoor de concurrentie aanzienlijk werd beperkt.

11. Neiging tot monopolie en oligopolie

In deze fase ontwikkelde zich een neiging tot monopolie en oligopolie, dat wil zeggen tot de vorming van grote bedrijfsgroepen die de controle over de industriële sector concentreerden, met name de zware industrie en sleutelsectoren zoals de wapen- en energie-industrie (elektriciteit en olie). Met andere woorden, het vertrouwen , de conglomeraten van grote bedrijven, groeide.

12. Opkomst van nieuwe wereldmachten

Met de nieuwe veranderingen kwamen de landen die de eerste industriële revolutie leidden naar voren. Zo namen landen als de Verenigde Staten en Duitsland het voortouw in Engeland en Frankrijk en kwamen ze naar voren als de nieuwe economische machten van de eeuw.

13. Configuratie van hedendaags imperialisme

Het nieuwe economische scenario dwong de constante zoektocht naar grondstoffen en goedkope arbeidskrachten. Daarnaast waren er ook nieuwe markten nodig om de groei te sturen. Op deze manier en in samenwerking met de politieke orde werd het hedendaagse imperialisme gevormd. Het proces eindigde in de totale verdeling van Afrika (congres van Berlijn in 1886) en Azië tussen Rusland, Groot-Brittannië, Japan, Frankrijk, Nederland, Portugal, enz.

Zie ook:

• Tweede industriële revolutie. Industriële revolutie.