13 Kenmerken van het communisme

Communisme is een ideologische, politieke, economische en sociale doctrine die gelijkheid van sociale klassen voorstelt door de onderdrukking van privé-eigendom, het beheer van de productiemiddelen door de arbeiders en de rechtvaardige verdeling van rijkdom. Onder de belangrijkste kenmerken van het communisme, zowel ideologisch als pragmatisch, kunnen we op het volgende wijzen:

1. Het is gebaseerd op de marxistische leer

Carl Marx en Friedrich Engels zijn de ideologen van dit denkmodel. Samen schreven en publiceerden ze in 1848 het Communistisch Manifest . Marx verdiepte zijn ideeën in zijn meesterwerk Capital , gepubliceerd in 1867. Uit zijn ideeën zijn verschillende stromingen van het marxistische denken voortgekomen en zijn er verschillende politieke regimes van het communistische type ontstaan, zoals die van de voormalige USSR, Cuba, China en onder andere Noord-Korea.

2. Het werd geboren als kritiek op het kapitalisme

Het communisme werd geboren als een kritiek op het liberale kapitalisme dat zich in Europa ontwikkelde sinds de industriële revolutie, die de transformatie van de productiewijzen en dus van de sociale orde met zich meebracht. Deze veranderingen omvatten: de consolidering van de hogere bourgeoisie als heersende klasse, de verschijning van de arbeidersklasse of het proletariaat, de massificatie van de samenleving, de verabsolutering van kapitaal als sociale waarde en de verdieping van sociale ongelijkheden.

3. Introduceert de concepten structuur en bovenbouw

Volgens Marx en Engels is in de kapitalistische samenleving een structuur en een bovenbouw te onderscheiden. De structuur zou bestaan ​​uit de samenleving en het productieve apparaat. De bovenbouw komt overeen met de instellingen die de sociale imaginaire (cultuur) beheersen en ongelijkheid rechtvaardigen, zoals de (kapitalistische) staat, het onderwijssysteem, academische instellingen, religie, etc.

4. Het is gerechtvaardigd in het principe van klassenstrijd

Het communisme wordt gerechtvaardigd door het bestaan ​​van klassenstrijd en de noodzaak om sociaaleconomische gelijkheid te bereiken. Als de hogere bourgeoisie de productiemiddelen bezit, is het proletariaat de beroepsbevolking en ondergeschikt aan de macht van de eerste.

Het communisme stelt dat het proletariaat in het kapitalisme geen controle heeft over de productiemiddelen, over de producten die het produceert of over de winsten die zijn arbeid genereert. Dit resulteert in uitbuiting, onderdrukking en vervreemding. Daarom is er een inherente spanning in het systeem die moet worden vrijgegeven door revolutie en het vestigen van een nieuwe orde.

5. Zie vervreemding als een sociaal probleem

Het communisme stelt dat vervreemding een sociaal probleem is en niet strikt individueel. Hij vat het op als naturalisatie en ideologische rechtvaardiging van sociale ongelijkheid, uitbuiting en onderdrukking. Vervreemding wordt volgens het communisme bevorderd door de dominante cultuur en is ervoor verantwoordelijk dat het proletariaat zich niet bewust is van zijn toestand, wat de voortzetting van het kapitalistische systeem bevordert. Daarom heeft de revolutie tot doel het sociale bewustzijn te doen ontwaken.

Zie ook:

• Vervreemding Kenmerken van anarchisme Perestroika

6. stelt voor om privé-eigendom te schrappen

Om gelijkheid van klassen en een einde te maken aan uitbuiting mogelijk te maken, stelt het communisme voor om het privé-eigendom van de productiemiddelen uit te bannen, wat zich vertaalt in de controle van de arbeiders erover via de vakbond en collectieve basisorganisaties.. Aangezien er geen eigenaren zijn, kan er geen uitbuiting of ongelijkheid zijn.

7. Het is anti-individualistisch

Communisme is in strijd met individualisme, omdat het klassenbewustzijn tot een fundamenteel principe maakt en individualisme interpreteert als een kapitalistisch kenmerk. Daarom wordt elk individu gezien als een uitdrukking van zijn klasse en wordt alleen de proletarische klasse beschouwd als een echte vertegenwoordiging van het 'volk' en het algemeen welzijn. In die zin worden sociale zelfpromotie en individuele economische vrijheid niet goed gewaardeerd.

8. Bestrijd de bourgeoisie

Het communisme ziet de bourgeoisie als de vijand die moet vechten. Dit is niet alleen beperkt tot de hogere bourgeoisie, die de productiemiddelen bezit, maar ook tot de middelgrote en kleine bourgeoisie die normaal gesproken de staat bezet, academische, professionele, culturele en religieuze instellingen die verantwoordelijk zijn voor ideologische vorming (bovenbouw).

9. stelt een autonome samenleving voor

Vanuit theoretisch oogpunt stelt het communisme voor dat de samenleving uiteindelijk leert zichzelf te reguleren zonder tussenkomst van de staat of een heersende elite. Geen enkele historische ervaring van het communisme heeft dit niveau bereikt.

10. Communistische regimes promoten zichzelf als het geweten van mensen

Aangezien het een lang proces is om een ​​autonome samenleving te worden, is het aan de revolutionaire staat om de verdeling van de rijkdom onder de voorgestelde voorwaarden te garanderen. De communistische regimes proberen dan als het geweten van het volk op te treden, de enige geldige vertolker van hun behoeften en de enige beheerder van hun goederen (enige verdeler van rijkdom).

11. Promoot één partij

Voor het communisme doorloopt een egalitaire samenleving een unitaire politieke cultuur, rechtvaardiging voor het verwerpen van ideologische diversiteit en het bevorderen van eenpartijenpartij. Aangezien communistische regimes zichzelf echter promoten als populaire en democratische systemen, leidt één partij misschien niet tot het verbieden van oppositiepartijen, maar eerder tot hun demoralisatie, vervolging en bochten.

Zie ook:

• One-party. Kenmerken van de dictatuur.

12. Heeft de neiging het kapitalisme te verklaren

In sommige communistische modellen blijven de onteigende productiemiddelen onder toezicht van de staat, die op haar beurt de vakbonden controleert. Om deze reden heeft het communisme de neiging om te leiden tot het staatskapitalisme, dat optreedt als een monopoliserende entiteit.

13. Heeft de neiging tot totalitarisme

Communistische regimes hebben de neiging om alle domeinen van het sociale leven te doordringen vanwege hun anti-individualistische principes. In communistische regimes is het dus gebruikelijk om de controle en censuur van de media en het onderwijssysteem te observeren, de inmenging van de staat over het gezin, het eenpartijenstelsel, politieke vervolging, het verbod op religie, de nationalisatie van de media. productie, de nationalisatie van banken en het financiële systeem en de bestendiging van de heersende elite aan de macht.

Zie ook:

• Marxisme, totalitarisme, kenmerken van het fascisme.