10 Kenmerken van het kapitalisme

Kapitalisme wordt gedefinieerd als een systeem dat is gebaseerd op particulier eigendom van de productiemiddelen, de vrije markt en de kapitaalverhoging. Sinds de oprichting in de 19e eeuw heeft het kapitalisme dankzij de industriële revolutie verschillende modaliteiten verworven in elke historische context. Te midden van de diversiteit van hun uitdrukkingen is er echter een reeks essentiële kenmerken voor alle modellen. Laten we er een paar bekijken.

1. stelt voor en verdedigt particulier eigendom van de productiemiddelen

Privé-eigendom van de productiemiddelen is het hart van het kapitalisme en verwijst naar het recht van de eigenaar om de middelen waarover hij beschikt te exploiteren om economische winsten te genereren. Voor het kapitalisme is het een recht dat zowel de economische groei van mensen en de samenleving als de doeltreffendheid van het systeem en de vrijheid van de burger garandeert.

Particuliere controle van de productiemiddelen brengt de krachten van het maatschappelijk middenveld in evenwicht met die van de staat, aangezien het de burgers tot de status van eigenaren, investeerders en producenten verheft en hen een alternatieve macht kan maken voor de politieke.

2. Het heeft kapitaal als middelpunt en doel

Het opbouwen van rijkdom of kapitaal door productieve arbeid is het doel en het centrum van het kapitalisme. Dit verwijst naar zowel individuele verrijking als die van verenigingen met winstoogmerk en de economische groei van de samenleving in het algemeen, mits het overheidsbeleid een passend evenwicht tussen sociale klassen tot stand brengt.

Het kapitaal van de ondernemers, investeerders en aandeelhouders komt niet uit een salaris, maar uit de winstgevendheid van de onderneming, dat wil zeggen uit het rendement dat overblijft als alle terugkerende verplichtingen zijn vervallen, inclusief het loon van de arbeiders. Evenzo ontvangen investeerders en aandeelhouders winst via financiële instrumenten zoals schuldpapieren, obligaties, interesten, enz.

3. Genereer specifieke sociaal-economische klassen

De kapitalistische samenleving bestaat uit de bourgeoisie (boven, midden en onder), het proletariaat en de boeren. De hogere bourgeoisie is degene die de productiemiddelen, de media, het land en de bank- en financiële sector controleert. Het is deze klasse die de huur ontvangt voor de exploitatie van de productiemiddelen die daarbij horen.

De middelste bourgeoisie kan administratieve, professionele en / of intellectuele functies bekleden. De kleinburgerij verwijst naar de sector van kleine ambachtslieden, kooplieden, ambtenaren en laaggeplaatste werknemers. Zowel de midden- als de lagere bourgeoisie mogen hun eigen productiemiddelen bezitten, maar zolang ze geen werknemers onder hun hoede hebben, worden ze geacht niemand uit te buiten. Dit is heel typerend voor kunst- en ambachtsworkshops.

Het proletariaat vormt de arbeidersklasse van de industriële sector (ongeschoolde arbeidskrachten) en, ten slotte, de boeren, toegewijd aan de productie van het platteland.

4. Maakt sociale mobiliteit mogelijk

Vóór het kapitalisme werd iedereen die werd geboren in de context van een bepaalde sociale klasse veroordeeld om er voor altijd in te blijven. In tegenstelling tot andere economische modellen zoals feodalisme, slaven of totalitaire systemen, staat het kapitalisme sociale mobiliteit toe, wat betekent dat een persoon sociaal kan stijgen door zijn kapitaal te vergroten, ongeacht zijn afkomst.

5. Verdedig de vrijheid van bedrijf en vereniging

Op grond van het eigendomsrecht op de productiemiddelen verdedigt en oefent het kapitalisme de vrijheid van ondernemen uit, of het nu gaat om goederen of diensten. De vrijheid om het privébedrijf autonoom te investeren en te beheren, maakt deel uit van dit aspect. Dit impliceert het kiezen van het werkgebied, het vrij investeren van middelen, het profiteren van winst, het sluiten van het bedrijf indien nodig, enz.

6. Promoot de vrije markt

Voor kapitalisten is de vrijheid van de markt, dat wil zeggen de vrijheid om prijzen te waarderen of de ruilwaarde volgens de wet van vraag en aanbod, essentieel voor de effectiviteit van het kapitalistische model. Daarom bestrijdt elk kapitalisme actief de controles en inmenging van de staat in de regulering van prijzen.

7. Het is gebaseerd op de wet van vraag en aanbod

Het productieve model van het kapitalisme genereert goederen en diensten, die op hun beurt een aanbod en een vraag genereren waaruit prijzen worden afgesproken.

De prijs of ruilwaarde van goederen en diensten wordt bepaald uit variabelen zoals de gebruikswaarde. De beschikbaarheid van dit ruilobject (dat een gebruikswaarde heeft), dat wil zeggen de verhouding tussen het specifieke aantal aangeboden goederen en diensten en die welke door de consument worden gevraagd, heeft ook invloed op de prijs of ruilwaarde. Daarom, als een basisproduct schaars wordt, neemt de prijs ervan toe.

Op het gebied van culturele producten, zoals schilderijen, muziek of andere, waar praktisch nut geen toepasselijk criterium is, kan de ruilwaarde worden bepaald door de statuswaarde, volgens de reflecties van Jean Baudrillard.

8. Bevorder concurrentie

Als het kapitalistische systeem wordt beheerst door de wet van vraag en aanbod, ontstaat er concurrentie tussen producenten om de aandacht van de markt te trekken en betere winsten te behalen. Concurrentie maakt het mogelijk meer solidaire prijzen en producten en diensten van hogere kwaliteit te stimuleren, wat impliceert dat het zelf een factor van economische groei is.

9. erkent de vrijheid van werk

Kapitaalgroei hangt af van de productie van grootschalige consumptiegoederen en de levering van diensten. Om dit mogelijk te maken, is het noodzakelijk om een ​​personeelsbestand in te huren (arbeidskrachten, technisch en administratief personeel). De relatie van de investeerder-kapitalist met de arbeider wordt tot stand gebracht onder voorwaarden van vrijheid. Dit betekent dat de werknemer vrij is om de functie al dan niet te aanvaarden op basis van zijn interesses, verplichtingen en capaciteiten en, indien hij deze accepteert, een basissalaris ontvangt voor zijn diensten, wat hem bevrijdt van dienstbaarheid en sociale mobiliteit bevordert.

10. pleit voor een minimale inmenging van de staat

Voor het kapitalisme mag de staat zich niet rechtstreeks met de economie bemoeien, aangezien zijn optreden een adequate economische groei kan belemmeren. Volgens de kapitalistische tendens kan deze positie variëren van een discrete participatie, beperkt tot arbitrage tussen de sociale actoren en tot een adequaat beheer van de door de particuliere productie verkregen middelen, tot een absoluut onthouding van tussenkomst van de staat.

Zie ook:

• Kenmerken van het communisme Kenmerken van het fascisme.