Griekse tragedie: kenmerken, oorsprong en auteurs

Wat is de Griekse tragedie?

Griekse tragedie is een dramatisch genre dat is ontstaan ​​in het oude Griekenland, waarvan de verhaallijnen draaien om het noodlot dat door de goden is ondertekend. In die zin is het geboren uit de hand van de klassieke mythologie.

Volgens de poëtica van Aristoteles is de Griekse tragedie gebaseerd op twee principes van dramatische kunst: mimesis en catharsis. Mimesis verwijst naar imitatie van de natuur, in dit geval de imitatie van een nobele actie. Catharsis verwijst naar een persoonlijke zuivering.

Kenmerken

Oude maskers voor de weergave van de Griekse tragedie.

Onder de belangrijkste kenmerken van de Griekse tragedie kunnen we die beschouwen die verwijzen naar de functie, structuur, karakters en thema's.

Dramatische functie

De Griekse tragedie probeert angst en mededogen, fundamentele elementen, te verplaatsen om catharsis te bereiken. Daarom houdt de uitkomst altijd de val van de held in.

Thema's

Het centrale thema van de Griekse tragedie is het lot van het lot, waarvan de aankondiging het conflict in de personages opwekt.

Karakters

• Individuele personages: meestal zijn het personages die sociale erkenning genieten en daarom zijn ze verheven als modellen: helden, edelen of halfgoden. Koor: geluk met een collectief karakter dat door middel van liedjes als dirigent en sanctie van het verhaal fungeert. Het geeft meestal het standpunt van de dichter weer.

Externe structuur

Wanneer we spreken van externe structuur, bedoelen we de manier waarop het discours is georganiseerd en gepresenteerd aan de lezer of toeschouwer, dat wil zeggen, het is de zichtbare steiger. Over het algemeen heeft de Griekse tragedie de volgende structuur:

• Proloog: legt de achtergrond van het argument uit. Parodos: het is de ingang van het koor dat de ontwikkeling van de actie begint. Afleveringen: elk van de dramatische passages waar de dialogen plaatsvinden. Wij zijn: het verwijst op de juiste manier naar de liederen van het koor, bedoeld om de reflectie van het publiek te leiden, hetzij door de acties te sanctioneren, hetzij door de morele, politieke, filosofische of religieuze principes van de auteur uit te leggen. Exodus: verwijst naar het einde van het conflict, waar de uitvoering van de straf of straf plaatsvindt. Hierin grijpt het koor in met een slotlied.

Interne structuur

De interne structuur verwijst naar de volgorde waarin het verhaal binnen het verhaal wordt opgevat en geeft het een dramatische spanning. Zoals typerend is voor het klassieke verhaal, heeft tragedie een begin, een knoop en een einde.

• Start: presentatie van de situatie. Knoop: klimatologische gebeurtenissen. Resultaat, verdeeld in twee delen: ongeval, dat is de val van de held uit genade, en anagnorisis, het moment waarop het personage zich door reflectie bewust wordt van zijn lot.

Sociale functie

De Griekse tragedie speelde een belangrijke rol in de oudheid: enerzijds vertegenwoordigend de belangrijkste zorgen van die tijd; anderzijds, de mensen opleiden in de waarden die de samenleving hebben geleid. Met andere woorden, bevorder orde en plichtsvervulling.

Wijze van representatie

In oude Griekse tijden waren de kenmerken van representatie anders dan die van vandaag. Laten we eens kijken.

• De werkzaamheden werden uitgevoerd op een anfiteatro.Para de set ontwerp mechanische inrichtingen werden gebruikt als periaktoi of roterende prisma; het eccyclema , een soort rollend platform en de mechane , een katrolmechanisme om de goden toegang te verlenen. Alle acteurs waren mannen. De kostuums waren gemaakt van chiton of een lange tuniek; korte jas met felle kleuren; zolen schoenen genaamd coturno en oncos , een hoofdtooi voor de hoofdpersoon om te dragen. De personages kregen kleurrijke, grote en expressieve maskers toegewezen, waardoor een acteur verschillende personages kon vertegenwoordigen.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in:

• Catharsis Tragedy.

Herkomst

De tragedie zou zijn ontstaan ​​in de 6e eeuw voor Christus en mogelijk verband houden met slachtrituelen voor landbouw en jacht, waarbij een dier, meestal een geit, werd geslacht.

De etymologische oorsprong van het woord tragedie, ontleend aan het Latijnse tragoedia , lijkt het gevolg te zijn van twee Griekse termen: trags , wat 'geit' betekent, en ádein , wat 'zingen' betekent. Van daaruit zou het als lied of heroïsch drama worden gebruikt.

Er wordt ook gedacht dat de tragedie mogelijk te maken had met de dithyrambo, een soort poëtische compositie die werd uitgevoerd op feestjes ter ere van de god Dionysus.

Auteurs en werken

De bekendste vertegenwoordigers van de Griekse tragedie waren Aeschylus, Sophocles en Euripides.

Aeschylus (ca. 525 - ca. 455 v.Chr.)

Aeschylus wordt beschouwd als de eerste grote Griekse toneelschrijver. Hij was deelnemer aan de overwinning van de Grieken tegen de Perzen, waarvoor zijn werk The Persians hem al snel roem opleverde. Hij schreef bijna honderd tragedies, maar slechts een paar hebben het overleefd. Onder hen kunnen we rekenen:

• De Perzen De verzoekers De zeven tegen Thebe De Orestíada- trilogie: Agamemnon ; De coephora en de euménides Prometheus geketend

Sophocles (496 - 406 voor Christus)

Sophocles kreeg bekendheid nadat hij als toneelschrijver had gewonnen tegen zijn voorganger, Aeschylus. Hij was een productieve auteur en verdiende talloze prijzen en erkenningen, een goede vriend van Pericles. Tegenwoordig zijn er nog maar zeven titels over van zijn werk. Namelijk:

• Antigone Oedipus Electra Oedipus in Colonus ayax The Trachiniae Philoctetes

Euripides (ca. 484 - 406 voor Christus)

Euripides voltooit de triade van de grote toneelschrijvers van Klassiek Griekenland. In tegenstelling tot zijn voorgangers concentreerde hij zich niet altijd op mythische figuren, maar veroorzaakte hij juist menselijke drama's. Onder zijn werken kunnen we het volgende noemen:

• Medea Las Troyanas Andrómaca Orestes Las Bacantes

Zie ook:

• Griekse literatuur Griekse mythologie