Persoonlijkheidstheorieën: wat zijn dat, de belangrijkste auteurs

Wat zijn de theorieën over persoonlijkheid?

De theorieën van de persoonlijkheid zijn een reeks academische constructies opgegroeid in de persoonlijkheidspsychologie om variaties in gedrag tussen individuen en anderen uit te leggen.

De belangrijkste auteur van een persoonlijkheidstheorie was Gordon Allport, een Amerikaanse psycholoog die in 1936 het eerste boek over dit onderwerp publiceerde en waarin hij twee manieren voorstelde om persoonlijkheid te bestuderen:

• Nomothetische psychologie: bestudeert universeel gedrag Idiografische psychologie: bestudeert de psychologische eigenschappen die mensen differentiëren.

Belangrijkste theorieën over persoonlijkheid en hun auteurs

De studie van persoonlijkheid is vanuit verschillende invalshoeken aan de orde gesteld, waarbij de invloed van genetische, sociale, omgevingsfactoren etc. wordt gesuggereerd.

Hoewel er veel theorieën zijn, kunnen ze worden gegroepeerd in 6 hoofdcategorieën. Elk van hen kan op zijn beurt meerdere varianten hebben, volgens de wijzigingen of updates die door nieuwe auteurs of studies worden voorgesteld:

Psychoanalytische theorie

Psychoanalyse vormt de interactie tussen drie delen van de persoonlijkheid:

• Het: is het deel van de persoonlijkheid dat onmiddellijke voldoening zoekt. Ik: het is het deel dat realistisch probeert te voldoen aan de eisen van het zelf. Super-ego: omvat de morele en sociale aspecten, op hun beurt beïnvloed door ouderlijke patronen.

Bovendien stelt deze theorie dat het stadium van de vroege kinderjaren essentieel is voor de ontwikkeling van de volwassen persoonlijkheid, die op zijn beurt 5 fasen van psychoseksuele ontwikkeling omvat:

Oraal stadium: het komt tot uiting in de eerste 18 levensmaanden en de baby probeert de wereld via de mond te verkennen.

• Anale fase: duurt maximaal 3 jaar en is de fase waarin de jongen zijn sluitspieren controleert. Fallische fase: duurt tot 6 jaar en seksuele verschillen beginnen te worden onderzocht. Latentiefase: duurt tot de adolescentie en wordt gekenmerkt door de ontwikkeling van het gevoel van bescheidenheid. Genitale fase: verwijst naar de fysieke en psychologische veranderingen van de adolescentie die eindigen op volwassen leeftijd.

De belangrijkste auteurs van de psychoanalytische theorie waren Sigmund Freud, Alfred Adler en Heinz Kohut.

Zie ook Stadia van menselijke ontwikkeling.

Gedragstheorie

Voor behaviorisme hebben externe prikkels een belangrijke invloed op de vorming en versterking van de persoonlijkheid. Om dit aan te tonen, vertrouwden behavioristen op de wetenschappelijke methode om te demonstreren hoe de interactie van een organisme met zijn omgeving een "beloning" voor zijn gedrag opleverde, waardoor het gedrag zichzelf herhaalde. Voor theoretici had dit model drie onmisbare elementen:

• Stimulus: het signaal van de omgeving dat een reactie genereert (de baby huilt omdat ze hem met rust hebben gelaten). Antwoord: het is de actie die wordt veroorzaakt door de stimulus (de moeder keert terug en draagt ​​deze in haar armen). Gevolg: het is de associatie tussen de stimulus en de reactie (de baby leert dat als de moeder hem met rust laat, hij moet huilen om terug te keren).

Vervolgens zou behaviorisme twee aspecten ontwikkelen: klassieke conditionering, waarin onder meer staat dat de reactie op een stimulus altijd onvrijwillig is. Operante conditionering van zijn kant suggereert dat de reactie vrijwillig is, althans meestal.

De belangrijkste auteurs van de gedragstheorie waren Ivan Pavlov, verdediger van klassieke conditionering en Frederick Skinner, bedenker van de theorie van operante conditionering.

Theorie van evolutie

De evolutietheorie verklaart de ontwikkeling van persoonlijkheid op basis van Darwin's studies over de oorsprong van soorten en hun daaropvolgende evolutie.

Volgens deze benadering is persoonlijkheid het resultaat van natuurlijke selectieprocessen. Hierbij gaat het om het uitdrukken van eigenschappen die een subject helpen om te overleven in een bepaalde omgeving, zoals solidariteit, gezelligheid en leiderschap.

De auteur van de evolutietheorie was Charles Darwin, van wie de psychologie van de persoonlijkheid haar essentiële postulaten nam.

Zie ook Evolutionaire psychologie.

Cognitieve theorie

Deze theorie verklaart de ontwikkeling van persoonlijkheid op basis van de overtuigingen of verwachtingen die een individu heeft over de wereld om hem heen. Deze overtuigingen worden cognities genoemd.

Verder wordt gesteld dat cognitieve processen een fundamentele rol spelen in de persoonlijkheid van het onderwerp. Daarom beïnvloeden gedachten, geheugen, emoties en waardeoordelen ook gedrag.

De belangrijkste auteurs van de cognitieve persoonlijkheidstheorie waren Albert Bandura, Walter Mishel en Cassandra B. Whyte.

Humanistische theorie

De humanistische persoonlijkheidstheorie stelt de ontwikkeling van persoonlijkheid voor als een product van de keuzes van het individu, gebaseerd op zijn vrije wil en zijn subjectieve kijk op de wereld.

In tegenstelling tot de psychoanalytische theorie die is gebaseerd op de pathologieën van het individu, richt de humanistische theorie zich op de studie van een veronderstelde menselijke behoefte om zinvolle doelen te bereiken.

In die zin zijn er voor humanistische psychologen vier dimensies van persoonlijkheid, die in elk individu in meer of mindere mate worden uitgedrukt:

• Unaniem gevoel voor humor: het is een dimensie die eigen is aan mensen die erg vriendelijk, transparant en politiek zijn. Realiteit en gecentreerd probleem: het is een dimensie die wordt uitgedrukt in mensen die zich richten op de conflicten in hun omgeving. Bewustzijn: het is de dimensie die zich manifesteert in mensen die de gebeurtenissen van het leven op een intense en transcendentale manier beleven. Acceptatie: het is de dimensie die wordt uitgedrukt in mensen die van nature meebewegen met levensgebeurtenissen.

De belangrijkste auteurs van de humanistische persoonlijkheidstheorie waren Carl Rogers en Abraham Maslow.

Zie ook:

• Psychologie. Klinische psychologie.