Betekenis van de derde persoon (wat is het, concept en definitie)

Wat is een derde persoon:

De derde persoon is een grammaticale categorie die wordt gebruikt om te verwijzen naar de persoon, het dier of het ding waarover wordt gesproken.

Er is ook de derde persoon die schrijft, een veel gebruikte stijl voor het schrijven van literaire of academische teksten.

Aan de andere kant verwijst de derde persoon ook naar dat onderwerp dat niet in een koppel of zakelijke relatie wil worden opgenomen, maar waarop wordt gezinspeeld omdat hij een soort relatie heeft met mensen of een bepaalde situatie. Bijvoorbeeld: 'Ik heb van een derde persoon de situatie geleerd.'

Grammaticale derde persoon

In de Spaanse taal zijn er drie grammaticale mensen die zich uitdrukken met persoonlijke voornaamwoorden.

De derde grammaticale persoon in het Spaans wordt in het enkelvoud geïdentificeerd als: hij, zij, en in het meervoud als: zij, zij. Het wordt gebruikt wanneer het verwijst naar een persoon die niet een van de gesprekspartners is, bijvoorbeeld: "Ze was niet op het feest op zaterdag."

De derde grammaticale persoon wordt in het Spaans op verschillende manieren geïdentificeerd, afhankelijk van het taalgebruik.

Persoonlijke voornaamwoorden van de derde persoon

Enkelvoud: hij, zij, het.

Meervoud: zij hen.

Voorbeelden:

• Ze zit in pianolessen, hij houdt niet van soep. Ze gingen naar het strand en ze gingen naar de bergen.

Onbeklemtoonde voornaamwoorden van een derde persoon

Enkelvoud: le, lo, la, se.

Meervoud: zij, zij, zij, het.

Voorbeelden:

• Pedro heeft geen kleurpotloden. Hij vroeg een krijtje leende zijn amigo.La María ze brachten kinderen een rijke snack.

Reflecterend voornaamwoord van de derde persoon

Enkelvoud en meervoud: ja. Het is onveranderlijk qua geslacht en aantal.

Voorbeeld: Luis dacht al zijn plannen onder zich te hebben.

Bezittelijke voornaamwoorden in de derde persoon

Het zijn de voornaamwoorden die bezit of nabijheid aanduiden en ook geslacht en nummer aangeven.

Enkelvoud: van jou, van jou.

Meervoud: van jou, van jou.

Voorbeeld: mijn boeken zijn zwaarder dan die van u.

In het Spaans zijn er ook de voornaamwoorden in de eerste persoon (ik, ons, ons) en de tweede persoon (jij, jij, jij, jij, jij, jij).

Derde persoon grammaticaal in het Engels

De derde grammaticale persoonlijke voornaamwoorden in de Engelse taal zijn:

Enkelvoud: zij (zij), hij (hij), het (het).

Meervoud: zij .

Zie ook voornaamwoord.

Werkwoorden in derde persoon

Werkwoorden zijn die woorden die de actie, beweging of toestand van het onderwerp aangeven. Wanneer de persoonlijke vorm van een werkwoord wordt vervoegd, worden de modus, de tijd, het aantal en de grammaticale persoon bepaald.

Bijvoorbeeld, het werkwoord eten (infinitief), geconjugeerd in het huidige simpele, resulteert erin dat de derde persoon grammatica van het enkelvoud (hij / zij) is: eten; en het meervoud (zij / zij): ze eten.

De niet-persoonlijke vormen van het werkwoord omvatten echter niet de categorie persoon, daarom kunnen ze niet worden vervoegd in de derde persoon. Bijvoorbeeld: eet (infinitief), eten (gerund), gegeten (deelwoord).

Derde persoon schriftelijk

Schrijven door derden wordt over het algemeen gebruikt om literaire teksten te ontwikkelen of om echte of fictieve verhalen mondeling of schriftelijk te vertellen.

Wanneer een tekst wordt geschreven of een verhaal wordt verteld in de derde persoon, worden de gebeurtenissen die door anderen (personages) worden uitgevoerd, onthuld, dat wil zeggen wat er is gebeurd, wordt gepresenteerd vanuit het oogpunt van de toeschouwer, die niet aan het verhaal heeft deelgenomen.

De verteller van een derde persoon heeft geen relatie met de afzender of ontvanger van een bericht of met de hoofdrolspelers van het verhaal. Bovendien heeft het geen betrekking op zijn emoties, daarom heeft het geen relatie met de overgeleverde gebeurtenissen en is zijn spraak objectief.

Bijvoorbeeld: "Laura is in het park gevallen en heeft haar rechterknie bezeerd tijdens het spelen met haar vrienden. Ze hebben haar zo snel mogelijk gered en haar ouders op de hoogte gesteld van het ongeval. Gelukkig raakte Laura niet ernstig gewond. A de paar dagen was ze weer in het park met haar vrienden. '

Zoals je kunt zien, maakt de verteller van de derde persoon geen deel uit van het verhaal, het is extern, het gaat alleen over het vertellen van de gebeurtenissen die plaatsvonden vanuit het perspectief van de waarnemer.

Derde persoon in vertelling

Er zijn verschillende manieren om een ​​verhaal of verhaal in de derde persoon te vertellen, afhankelijk van het doel van de tekst en de bedoeling van de verteller.

Alwetende vertelling: is de verteller die alles weet over de personages (wat hij denkt en wat hij voelt), de plaats kent en beschrijft waar de gebeurtenissen plaatsvinden en na verloop van tijd van de ene plaats naar de andere kan gaan om meer details te geven over geschiedenis. Deze verteller geeft geen mening, hij vertelt alleen het verhaal.

Vertelling avec of vertelling: de verteller kent de gedachten en gevoelens van de personages, maar niet meer informatie dan het karakter aanbiedingen hebben.

Vertelling aan de buitenkant: in dit type vertelling behandelt de verteller alleen de informatie van wat er op dit moment gebeurt, de rest ontdekt het naarmate het verhaal vordert en andere gebeurtenissen blijven plaatsvinden.

Getuige-vertelling: de verteller vertelt wat hij ziet en gebeurt in het verhaal vanuit een objectief oogpunt, aangezien hij het van dichtbij heeft gezien, maar het maakt geen deel uit van het verhaal.

Derde persoon in een academische tekst

Schrijven door derden wordt gebruikt voor academische en onderzoeksdoeleinden. In dit geval vermijdt de auteur het schrijven in de eerste of tweede persoon, zodat de tekst objectief blijft en zo persoonlijk mogelijk is, omdat hij zich richt op de feiten en niet op de meningen.

Evenzo wordt in het hele schrijven verwezen naar een auteur of onderzoeker, hetzij bij naam, hetzij door gebruik te maken van een zelfstandig naamwoord of voornaamwoord in de derde persoon.

Zie ook Vertelling.