Betekenis van postmoderniteit (wat is het, concept en definitie)

Wat is postmoderniteit:

Postmodernisme is een artistieke, filosofische en historische beweging die aan het einde van de 20e eeuw werd geboren als een zoektocht naar nieuwe uitdrukkingsvormen, gericht op de cultus van individualisme en kritiek op rationalisme.

Postmoderniteit of postmoderniteit als artistieke beweging, neemt de vorige avant-garde stromingen op in een huidige esthetiek die de chaos weerspiegelt die wordt gegenereerd door de informatie- en technologierevolutie waarin we vandaag leven.

Als filosofische stroming zoekt het postmodernisme nieuwe manieren van denken gericht op de groei van het individu door het gebruik van technologie. Het wordt gekenmerkt door kritiek op de oude gedachtestromen die als verouderd worden beschouwd, zoals positivisme en rationalisme.

Als een historische periode strekt de postmoderniteit zich uit van het einde van de 20e eeuw tot heden, daarom is de exacte definitie ervan nog steeds vaag en wordt deze nog gedefinieerd.

Postmoderne kenmerken

Postmoderniteit heeft kenmerken die afhangen van de reikwijdte waarin ze worden toegepast. In de architectuur wordt het bijvoorbeeld gepresenteerd als de redding van de vorm die het modernisme afwijst; in de filosofie wordt het gedefinieerd als een modern nihilisme, dat wil zeggen de veroudering van waarden en in het onderwijs worden technologie en innovatie gevalideerd voor de generatie van een zelfvoorzienende en onafhankelijke man.

Ondanks deze verschillen, die mogelijk met elkaar in tegenspraak zijn, heeft de postmoderniteit gemeenschappelijke en transversale kenmerken die hieronder worden beschreven:

• Het is anti-dualistisch: ze bekritiseren de dualiteit die in het verleden gedefinieerde concepten hebben gecreëerd, waardoor veel betekenissen buiten het kennisveld vallen. Op deze manier verdedigt het postmodernisme diversiteit en pluralisme. Vraag literaire en historische teksten: ze beweren dat de auteurs van de teksten objectiviteit missen en de waarheid verkeerd weergeven om persoonlijke ideeën weer te geven. Hij beweert dat waarheid niet universeel is: taal wordt beschouwd als de sleutel tot waarheid en is het enige dat het menselijk denken vormt, daarom hangt waarheid af van de context en is twijfelachtig. Er is alleen perceptie. Waardeer de vorm boven de inhoud: het hoe en wat het bericht verzendt, is belangrijker dan het bericht zelf. Verdedig hybridisatie en populaire cultuur: alle vormen van kennis en kennis zijn geldig. Spraakvervorming kent geen grenzen op het gebied van kennis. Alleen het heden is van belang: ze zoeken het onmiddellijke, aangezien het verleden en de toekomst niet in handen zijn van het individu. Herwaarder de natuur: ze geven om de gevolgen van industriële ontwikkeling en eisen dat de moderne wetenschappen zich beperken tot het genereren van geldige universele kennis.

Postmoderne kunst

Mona Lisa met bazooka-raket , Banksy, 2010.

Postmoderne kunst wordt beschouwd als een artistieke beweging die aan het eind van de 20e eeuw begint, in tegenstelling tot modernisme of art nouveau.

Deze trend, ook wel postmoderniteit genoemd, werd geboren in de jaren 70 en werd in de jaren 80 geïnspireerd en met behulp van technieken ontwikkeld in de kunstgeschiedenis, waarbij kunst werd gepresenteerd door middel van de huidige esthetiek.

Postmoderne kunst wordt gekenmerkt door de breuk in lineariteit die van tijd tot tijd de avant-garde stromingen of de avant-garde van de mode definieerde. Postmoderne kunst wordt gedefinieerd als de beweging die de avant-garde beëindigt, zoals gedefinieerd door Rudi Fuchs in 1982.

Door de informatierevolutie en de opkomst van technologie weerspiegelt postmoderne kunst de complexiteit en chaos van de huidige samenleving, met behulp van objecten en afbeeldingen uit de populaire cultuur en ingrijpend in klassiekers.

Postmoderne kunst maakt deel uit van de hedendaagse kunst, waarvan sommige de volgende zijn:

• Pop artAbstracte kunstConceptuele kunstMinimalismeAbstract expressionisme onder anderen.

Postmoderniteit en onderwijs

Postmoderniteit drukt in onderwijssystemen een behoefte aan verandering in de invloed die wordt uitgeoefend op de persoonlijke, educatieve en culturele ontwikkeling van het individu, en is alleen geldig wat functioneel en onmiddellijk zinvol is.

Het postmoderne onderwijs dat in de psychopedagogie is ingebracht, is gebaseerd op het informatiesysteem waarin de samenleving is ondergedompeld. In deze context wordt het gebruik van technologie een fundamenteel instrument voor innovatie, wat onmiddellijke en functionele validiteit van kennis oplevert.

Volgens de Amerikaanse auteur Alvin Toffler (1928-2016) kenmerkt het postmoderne onderwijs zich door de volgende punten:

• Interactief zijn Het vindt plaats in elke omgeving of instelling De verwerking van informatie is converteerbaar tussen verschillende media voor de vorming van complexere systemen Ze zoeken naar meerdere informatiebronnen Ze democratiseren de informatie volledig Ze verdedigen dat de informatie geen grenzen of verschillen mag vertonen

Postmoderne architectuur

De postmoderne beweging in de architectuur redt de concepten die de moderne architectuur aan het begin van de 20e eeuw heeft geëlimineerd, door bijvoorbeeld de functionaliteit van gebouwen op te leggen.

Op deze manier herstelt postmoderne architectuur het belang van vorm en combineert in die zin het oude en het moderne om niet alleen functionele, maar ook sociale, economische, culturele en esthetische problemen op te lossen.

Postmoderniteit en moderniteit

Postmoderniteit wordt geboren als reactie tegen het extreme rationalisme van de moderniteit. Het postmoderne denken wordt gekenmerkt door desillusie en apathie over het falen van de moderniteit als een vernieuwende stroming van denken en uitdrukken in de hedendaagse samenleving.

Postmoderne filosofie

Op het gebied van filosofie wordt postmoderniteit ook gedefinieerd als de filosofie van deconstructie waar detail en fragmentatie van het denken de boventoon voeren, wat orde in de chaos brengt.

Het fenomeen fractals vertegenwoordigt bijvoorbeeld deze filosofie waarbij de herhaling van fragmenten lijkt op de herhaling van ieder mens, maar die als geheel toegangsdeuren vormen tot het labyrint van kennis.

De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche (1844-1900) wordt beschouwd als de voorloper van het postmoderne denken bij het verkondigen van de dood van God, dus de afwezigheid van dogma's of waarden. In die zin wordt postmodernisme beschouwd als een modern nihilisme dat niet gelooft in de behoefte aan waarden over het individu.

Onder de auteurs die de postmoderne filosofie vertegenwoordigen, zijn:

• Jean François Lyotard: Franse filosoof die in 1979 via zijn werk The Postmodern Condition het concept van postmoderniteit in de filosofie introduceerde, kritiek op het heersende positivisme, dat wil zeggen de toepassing van de wetenschappelijke methode en het rationalisme om objectieve kennis te verkrijgen. Esther Díaz: Argentijnse filosoof die beweert dat postmodernisme een botsing is tussen de wereld van geavanceerde technologie die ons omringt en de vertogen die geërfd zijn uit vervlogen tijden zoals romantiek en rationalisme.