Neoliberalisme betekenis (wat is het, concept en definitie)

Wat is neoliberalisme:

Neoliberalisme is een politiek-economische theorie die de doctrine van het klassieke liberalisme overneemt en deze binnen het huidige kapitalistische systeem bevestigt onder meer radicale principes.

Het woord als zodanig is een neologisme dat wordt gevormd door het compositorische element "neo-", dat afkomstig is van het Griekse νέος (néos) en 'nieuw' betekent, het Latijnse zelfstandig naamwoord liberālis , en het achtervoegsel met betrekking tot doctrine of systeem '-isme "

Oorsprong van het neoliberalisme

Het neoliberalisme ontstaat als reactie op de tussenkomst van de staat als garantie voor meer sociale rechtvaardigheid (dat wil zeggen, van de verzorgingsstaat), en het houdt stand dankzij de debacles van de kapitalistische economie van de 20e eeuw, met name die van eind jaren twintig van de vorige eeuw. en die van de jaren 70.

Voor het neoliberalisme mag de staat alleen zijn fundamentele functies als bestuursorgaan in de organisatie van de samenleving vervullen, zodat hij zich verzet tegen zijn interventie in de werking van de economie, om de regelgeving en de belastingen op de handel op afstand te houden en financiën.

Deze doctrine bevordert de privatisering van bedrijven en diensten die in handen waren van de publieke sector, met als uitgangspunt dat de private sector efficiënter is. Hij is voorstander van vermindering van sociale uitgaven, bevordering van vrije concurrentie, grote bedrijven en verzwakking en desintegratie van vakbonden.

Neoliberalisme is van mening dat de economie de belangrijkste motor is voor de ontwikkeling van een natie en daarom, naast de overweging dat alle aspecten van het leven van een samenleving ondergeschikt moeten zijn aan marktwetten, verdedigt het de vrije handel om een ​​grotere dynamiek te bevorderen in de economie, die in theorie betere levensomstandigheden en materiële welvaart zou moeten opleveren.

Belangrijkste vertegenwoordigers van het neoliberalisme

De belangrijkste ideologen en promotors waren Friedrich August von Hayek en Milton Friedman, die het voorstelden als een alternatief model om de economie van de 20e eeuw te redden.

Politieke leiders van de omvang van Ronald Reagan in de Verenigde Staten, Margaret Thatcher in het Verenigd Koninkrijk of Augusto Pinochet, in Chili, waren de eersten die het neoliberale beleid in hun respectieve landen implementeerden. Het neoliberalisme is tegenwoordig echter een van de meest wijdverbreide ideologische stromingen in het Westen, met als model bij uitstek de Verenigde Staten.

Neoliberalisme en globalisering

Het neoliberalisme kende in de laatste decennia van de 20e eeuw een wereldwijde expansie, die werd gecombineerd met de opkomst van de globalisering als een proces van economische, technologische en sociale aard, dat een meer met elkaar verweven en onderling verbonden wereld zou opleveren op het niveau van markten, samenlevingen en culturen..

De uitbreiding van het kapitalistische systeem als een product van de val van de communistische economieën, samen met de principes van het neoliberalisme, zoals de beperking van staatsinterventie in handelsbetrekkingen, en oppositie tegen regelgeving en tarieven, allemaal onder de regeling van de vrije markt heeft het een economische wereldeenheid gecreëerd, met steeds openere grenzen en steeds grotere gemeenschappelijke markten, typisch voor een geglobaliseerde economie.

Er zijn discussies over de vraag of globalisering het product is van neoliberalisme of vice versa, hoewel de waarheid is dat globalisering de ideale voorwaarden schept voor neoliberalisme, en daarom kunnen we bevestigen dat het complementaire processen zijn.

Kenmerken van het neoliberalisme

Neoliberalisme biedt een aantal aanbevelingen aan ontwikkelde en ontwikkelingslanden om een ​​grotere welvaartsverdeling te bereiken die, volgens dit model, een staat van individueel en collectief welzijn garandeert. Onder de maatregelen die dit economische model kenmerken, vallen de volgende op:

• Handelsliberalisering: het neoliberalisme suggereert de opheffing of versoepeling van handelsbeperkingen, vooral die met betrekking tot de mobiliteit van kapitaal en met uitzondering van die welke met eigendom en veiligheid te maken hebben. Vrije markt: als gevolg van de deregulering van handelsregels en weinig of geen overheidsingrijpen, opereert de markt in een neoliberale omgeving onder de wet van vraag en aanbod, waarin prijzen exclusief tussen kopers worden overeengekomen en leveranciers. Strak fiscaal beleid: deze maatregelen omvatten onder meer verlaging van de overheidsuitgaven, verlaging van de belastingen op productie en verhoging van de verbruiksbelastingen. Flexibiliteit in arbeidswetgeving: hiermee wordt ernaar gestreefd dat bedrijven hun eigen parameters creëren met betrekking tot het in dienst nemen van werknemers, waarbij de regels worden aangepast aan de behoeften van de organisatie. Dit punt was een van de grootste kritiekpunten op het neoliberale model. Anti-devaluatie monetair beleid: in deze zin stelt het neoliberalisme de beperking van de geldhoeveelheid (het geld dat beschikbaar is in de economie van een land) voor en de verhoging van de rentetarieven om devaluatie van valuta te voorkomen. Privatisering van overheidsbedrijven: deze maatregel heeft tot doel de overheidsuitgaven te verminderen, de bureaucratie te verminderen en de efficiëntie bij de productie en levering van openbare diensten te verhogen.

Zie ook:

• Kenmerken van het neoliberalisme Privatisering.

Kritiek op het neoliberale model

Voor critici van het neoliberalisme zijn er verschillende relevante redenen waarom het model niet levensvatbaar is, vooral om redenen van sociale aard. Voor de tegenstanders van het neoliberale model zijn de praktijken die het voorstelt alleen gericht op het voordeel van welvaartsgeneratoren, waardoor het welzijn van de rest van de bevolking wordt geschaad.

In de eerste plaats kan door het ontbreken van regels voor welvaartsgeneratoren de sociale kloof groter worden, aangezien dit kan leiden tot nieuwe regels die voor onevenwichtigheden in de relatie tussen staat en bedrijven zorgen, met negatieve gevolgen voor de bevolking.

In diezelfde volgorde kan flexibiliteit in arbeidsovereenkomsten negatieve gevolgen hebben voor werknemers: ongunstige contracten, lage lonen, afwezigheid of beperkingen van economische voordelen, enz.

De privatisering van openbare diensten kan leiden tot hogere tarieven voor de bevolking, wat de meest kwetsbare sectoren kan schaden. Bovendien is het voor critici van het neoliberale model niet verstandig dat particuliere bedrijven zeggenschap hebben in gevoelige gebieden van de staat (telecommunicatie, belastingen, identiteitsdiensten, enz.)

De verlaging van de belastingen voor grote hoofdsteden zou het optreden van de staat beperken, omdat een van zijn belangrijkste middelen voor het opzetten en onderhouden van sociale programma's opraakt.

Neoliberalisme in Mexico

In Mexico ontstond het neoliberalisme in de jaren tachtig, in een scenario van economische crisis, tijdens de regering van Miguel de la Madrid Hurtado, die begon met de implementatie van een reeks neoliberale hervormingen die zouden worden gekenmerkt door de privatisering van staatsbedrijven, de inkrimping van de staat, vermindering van overheidsuitgaven en openstelling van de economie, gekenmerkt door de prikkel om buitenlands kapitaal te investeren, de introductie van multinationale ondernemingen in het land, enz.

Het neoliberale economische beleid, opgelegd door zowel het Internationaal Monetair Fonds als de Wereldbank, wordt voortgezet door Carlos Salinas de Gortari en zijn opvolgers aan het hoofd van de Mexicaanse staat, wat ertoe zal leiden dat Mexico de vrijhandelsovereenkomst ondertekent met de Verenigde Staten en Canada in de jaren negentig en verleent onder meer autonomie aan Banco de México.