Mandala betekenis (wat is het, concept en definitie)

Wat is Mandala:

Mandala is een structuur van concentrische ontwerpen die de fractale of repetitieve compositie van het universum en de natuur vertegenwoordigen.

Mandala is een woord van Sanskriet-oorsprong en betekent 'cirkel'; vertegenwoordigt de eenheid, harmonie en oneindigheid van het universum door de visuele elementen in evenwicht te brengen.

In het Spaans worden zowel de meest voorkomende versie met ernstige uitspraak (mandala) als de esdrújula-uitspraak (mandala) ondersteund.

Het gebruik van repetitieve geometrische patronen is kenmerkend voor mandala's.

In oosterse culturen, waar de eerste verslagen van ontwerp en gebruik van mandala's worden gehouden, streven ze ernaar het denken en de geest te staken en streven ze naar een meditatieve staat.

Hindoes waren de eersten die mandala's als spiritueel instrument gebruikten, hoewel ze in het Westen populair zijn geworden voor ontwerpen en toepassingen die aan het boeddhisme worden toegeschreven. De mandala's waren echter niet exclusief voor het Oosten of voor een bepaalde religie, omdat vergelijkbare geometrische representaties zijn gevonden in andere culturen en met verschillende toepassingen die verder gaan dan het spirituele.

Mandala's in het boeddhisme

In Tibet zijn zandmandala's bekend, complexe voorstellingen gemaakt door Tibetaans-boeddhistische monniken als een spirituele oefening om lessen te leren over onthechting en universele stroming. Om ze te maken, wordt zand of gebroken en natuurlijk gekleurde stenen gebruikt.

Het mandala-ontwerp is verdeeld in vier kwadranten en een monnik heeft de leiding over elk. Na dagen of weken van het voltooien van het ontwerp (het vullen van de ruimtes met gekleurd zand), wordt de mandala vernietigd door de monniken om de eindigheid van alle dingen weer te geven. Het zand wordt weggeveegd, opgeslagen in een pot en in een rivier gegooid zodat het weer kan integreren in de natuur, in de continue stroom van de levenscyclus.

Zie ook:

• Boeddhisme, levenscyclus.

Mandala's in het taoïsme

Een ander voorbeeld van mandala in de oosterse cultuur is het yin en yang- symbool , waarbij de uitersten elkaar ontmoeten in een cirkel die de dualiteit vertegenwoordigt die bestaat in alles wat is gemaakt, volgens de principes van het taoïsme.

Taijitu, de naam van het yin en yang-symbool, is een soort mandala.

Het vrouwelijke, de aarde, de duisternis en passiviteit worden toegeschreven aan yin . Terwijl de yang het mannelijke, de lucht, het licht en het actieve vertegenwoordigt. Deze twee fundamentele krachten zijn complementair en noodzakelijk om het evenwicht in het universum te behouden.

Zie ook Yin yang .

Mandala's in de Indiaanse cultuur

Inheemse Indianen uit de noordelijke Verenigde Staten en Zuid-Canada creëerden de 'healing wheels' of 'medicine wheels'. Bij het ontwerp van deze mandala's werd uitgegaan van een centrale steencirkel die door middel van stralen of scheidingslijnen met een grotere cirkel was verbonden, gemaakt met hetzelfde element.

Daarnaast werd er rekening gehouden met de 4 windstreken (noord, zuid, oost en west), een kleur, de elementen (vuur, lucht, aarde en water) en hun heilige dieren en planten. Er wordt aangenomen dat deze wielen niet alleen voor medicinale doeleinden werden gebruikt, maar ook een heilige plaats waren voor inwijdingsrituelen.

De Azteken, gelegen in wat nu Meso-Amerika is, gebruikten ook mandala's. Het bekendste voorbeeld staat in zijn kalender, die de basisprincipes van deze voorstellingen gehoorzaamt, omdat hij vertrekt vanuit een centrale cirkel van waaruit andere figuren herhaaldelijk uitstralen.

Fragment van een Azteekse kalender in het Museum of America, in Madrid (Spanje).

In deze mandala's werden de hemelgewelf, de schepping van de mens en het pad dat tijdens het leven moet worden afgelegd, vertegenwoordigd om de volheid te bereiken.

Mandala's als therapeutisch hulpmiddel

De Zwitserse psycholoog en psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) bestudeerde 20 jaar mandala-ontwerpen uit verschillende culturen en vond gemeenschappelijke kenmerken: het feit dat het ontwerp altijd vanuit het midden begint, wordt beperkt door een geometrische figuur die meestal een cirkel is of een veelhoek, en de rest van de figuren kan worden vervangen door figuren die op hen lijken, zoals bloemen of kruisen.

Voor hem waren deze representaties een veruiterlijking van het collectieve onbewuste, de uitdrukking van de totaliteit van het zijn, en daarom konden ze worden gebruikt als een therapeutisch hulpmiddel om te werken aan die emotionele aspecten die werden onderdrukt of niet werden herkend.

Mandala's onthullen informatie over de onbewuste processen van hun auteur, aldus psycholoog Car Gustav Jung.

Tegenwoordig is het gebruik van mandala's wijdverbreid geworden als therapeutische en antistresstechniek. Het kan op verschillende manieren worden geïmplementeerd:

• Creatie van een mandala: de persoon begint met enkele basisrichtlijnen en bereidt zich voor op het tekenen en kleuren van zijn mandala. Het gebruik van de geometrische vormen en de gekozen kleuren geeft de therapeut informatie over bepaalde emotionele toestanden. Het kleuren van de mandala: net als in het vorige geval wordt er aandacht besteed aan het gebruik van de gebruikte kleuren, maar in dit geval is het gebaseerd op een vooraf opgesteld ontwerp. Visualiseer een mandala: de persoon krijgt een uitgewerkte mandala en hij moet deze een paar minuten observeren om een ​​staat van ontspanning op te wekken.

Elk van de genoemde technieken kan alleen worden gedaan. In feite is het gebruik van notitieboekjes om mandala's te maken of te kleuren de laatste jaren populair geworden, wat het wijdverbreide gebruik van deze bron als antistressinstrument verklaart.