Betekenis van de taal (wat is het, concept en definitie)

Wat is taalkunde:

Zoals taal discipline wordt gewijd aan de studie van de taal. Het woord als zodanig komt van de Franse taalkunde , en dit op zijn beurt van de taalkundige , wat 'taalkundige' betekent.

De taalkundige doelstellingen studie, beschrijving en verklaring van de taal gezien als een autonoom systeem van tekens. Als zodanig is het een wetenschap die taal in algemene zin kan bestuderen, gericht op de aard ervan en de richtlijnen die haar beheersen, of op een bepaalde manier, gericht op de studie van specifieke talen. Evenzo behandelt de taalkunde onder meer aspecten die verband houden met de evolutie van de taal en zijn interne structuur.

De taal wordt ook het bestuderen van de taal op verschillende niveaus: fonetisch-fonologische, morfologische, syntactische, lexicale en semantische. Evenzo analyseert hij het vanaf de realisatie ervan in spraak via de disciplines pragmatiek en tekstlinguïstiek.

De Zwitserse taalkundige Ferdinand de Saussure wordt beschouwd als de vader van de moderne taalkunde; Hij was het die voor het eerst theoretiseerde met wetenschappelijke nauwkeurigheid over taal en probeerde het studieobject van de taalkunde af te bakenen.

De grondslagen van de Saussurean-taaltheorie worden verzameld in de General Linguistics Course , een boek dat de door de linguïst gedicteerde lessen samenbrengt, samengesteld door twee van zijn discipelen. De postulaten ervan worden gekenmerkt doordat ze gebaseerd zijn op de waarneming van de feiten voor hun latere theoretische formulering en experimentele verificatie, met behulp van de inductieve onderzoeksmethode.

De observaties verzameld in de Saussure- cursussen vormden de basis van de taalstudies die werden uitgevoerd door verschillende scholen en kringen uit de 20e eeuw, die op hun beurt aanleiding gaven tot verschillende methoden, posities en manieren om het taalkundige feit te begrijpen. Enkele van de belangrijkste zijn onder meer de structuralist, de generativist en de functionalist.

Taalkunde of taalkunde kan ook worden gebruikt als bijvoeglijk naamwoord dat dient om te verwijzen naar iets dat betrekking heeft op of betrekking heeft op taalkunde of taal.

Zie ook Structuralisme.

Toegepaste taalkunde

Zoals toegepaste taalkunde heet dat die theorieën, methoden en de eigen kennis van de taalwetenschap op te lossen die verband houden met het gebruik van taalproblemen in dienst heeft. Daarom wordt het veel gebruikt om de acquisitieprocessen van nieuwe talen te optimaliseren.

Taalkunde van de tekst

De taal- of tekstlinguïstiek is een tak van de taalkunde die tot doel heeft de tekst, de samenhang, de samenhang en de specifieke kenmerken die een verbale communicatieve handeling tot een tekst maken, te bestuderen. Bovendien probeert het de structuren die hen beheersen. In die zin bevindt tekstuele taalkunde zich boven de studie van gebed.

Computationele taalkunde

Bij computergebruik wordt computationele taalkunde gedefinieerd als die welke, via computerprocedures, wordt gebruikt om taalproblemen in een kunstmatige intelligentieomgeving aan te pakken, en om taalondersteuningsprogramma's te ontwikkelen voor de gebruiker van een computer.

Diachronische en synchrone taalkunde

De diachrone taalkunde en evolutionaire is de degene die studies, beschrijft en verklaart de transformaties van de taal door de tijd. Daarom staat het bekend als historische taalkunde.

Door middel van evolutionaire taalkunde kan bijvoorbeeld de boomtheorie van Indo-Europese talen worden bestudeerd. De synchrone taalkunde is van haar kant een studieobject dat de toestand van een taal op een bepaald moment is.

Algemene taalkunde

Zoals algemene taalkunde wordt genoemd, omvat dat de theoretische en methodologische aspecten van de studie van taal.