Betekenis van rechtvaardigheid (wat is het, concept en definitie)

Wat is rechtvaardigheid:

Justitie is een verzameling essentiële waarden waarop een samenleving en de staat moeten zijn gebaseerd. Deze waarden zijn respect, gelijkheid, gelijkheid en vrijheid.

In formele zin is rechtvaardigheid het geheel van gecodificeerde normen die de staat, via de bevoegde organismen, dicteert, afdwingt en sancties opneemt wanneer ze niet worden gerespecteerd, waardoor de actie of het niet-handelen wordt onderdrukt dat de aantasting van het algemeen welzijn heeft veroorzaakt.

Het woord rechtvaardigheid komt van het Latijnse iustitia wat "rechtvaardig" betekent, en is afgeleid van het woord ius .

Soorten rechtvaardigheid

Er zijn vier benaderingen of manieren om recht toe te passen:

Distributieve rechtvaardigheid

Het is gebaseerd op een rechtvaardige verdeling van rijkdom of middelen, op een manier die alle burgers ten goede komt.

Het is een manier van rechtspraak die voortkomt uit het Aristotelische denken en waarvan de toepassing in de praktijk controversieel is geweest, aangezien er geen eensgezindheid bestaat over de criteria die moeten worden overwogen om een ​​dergelijke verdeling ten goede te laten komen aan alle betrokkenen.

Voor sommige auteurs moet het de rechtvaardigheid ontnemen (dat elke persoon de rijkdom krijgt die hij verdient op basis van zijn inspanningen). In andere gevallen prevaleert het concept van gelijkheid (alle mensen moeten hetzelfde bedrag krijgen), terwijl andere auteurs van mening zijn dat rijkdom meer moet worden verdeeld in gevallen van grotere behoefte.

Herstelrecht

Dit type gerechtigheid richt zich meer op het welzijn van het slachtoffer dan op de bestraffing van de dader. In deze zin is het de bedoeling de veroorzaakte schade materieel of symbolisch te herstellen.

Volgens deze benadering moeten slachtoffer en dader worden betrokken bij het zoeken naar gerechtigheid. Om dit te doen, moet de dader de schade die hij heeft aangericht begrijpen en herkennen.

Een voorbeeld van herstelrecht zijn de verzoeningsprogramma's voor slachtoffers en daders , die zijn opgezet in gemeenschappen in de Verenigde Staten en Canada waar de betrokken partijen elkaar ontmoeten, praten over wat er is gebeurd en hoe het hen heeft beïnvloed. en maak afspraken over hoe u de veroorzaakte schade kunt herstellen.

Procedurele rechtvaardigheid

Dit type gerechtigheid stelt normen en regels vast die door alle mensen gelijkelijk moeten worden gerespecteerd, en voorziet in verschillende soorten sancties in het geval dat burgers een fout maken.

Om dit soort rechtspraak uit te oefenen, is het noodzakelijk dat er een onpartijdig criterium is, en om er door te worden vervolgd is de vertegenwoordiging van een deskundige ter zake, dat wil zeggen een advocaat, vereist.

De procesrechtelijke administratie wordt gevoerd door de rechtbanken en door de daartoe door de staat opgerichte organen.

Vergeldende gerechtigheid

Vergeldende gerechtigheid bepaalt dat elke persoon moet worden behandeld op dezelfde manier als waarop hij anderen behandelt, en daarom moet hij, wanneer hij een fout begaat, worden gestraft. Wat van dit soort gerechtigheid wordt verwacht, is dat het retroactieve effect andere mensen ertoe brengt misdaden te plegen.

Een voorbeeld van vergeldingsrecht is de schending van de mensenrechten, waarbij de daders weliswaar niet altijd onmiddellijk worden gestraft, maar uiteindelijk worden gestraft door de lokale justitie of door internationale organisaties.

Zie ook:

• Ius, straffeloosheid.

Sociale rechtvaardigheid

De term "sociale rechtvaardigheid" heeft geen duidelijke oorsprong, maar het is bekend dat het in de 18e eeuw in Europa werd geïmplementeerd om te verwijzen naar de regels die moesten worden gevolgd om de sociale orde te handhaven.

In die zin was een deel van de verplichtingen van een vorst om te voorzien in wat de wetten of regels zouden zijn die het naast elkaar bestaan ​​en hun respectieve sancties in geval van schending mogelijk maken.

De term kreeg echter aan het einde van de 19e eeuw nieuwe connotaties met de opkomst van de industriële revolutie, het daaruit voortvloeiende kapitalisme en de nieuwe economische en sociale dynamiek. In die tijd zou de Britse socialistische beweging het concept overnemen om een ​​evenwichtige verdeling van goederen binnen een samenleving voor te stellen, wat doet denken aan de aristotelische visie op distributieve rechtvaardigheid.

In 1919, aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, nam de Wereld Arbeidsorganisatie dit idee op in het eerste artikel van haar grondwet, waarbij ze uitdrukte dat permanente vrede alleen mogelijk is als ze gebaseerd is op sociale rechtvaardigheid.

In 1931 noemt de Katholieke Kerk de term voor het eerst in haar Sociale Leer, gebruikt door Paus Pius XI, die zei dat sociale rechtvaardigheid zodanig moet worden toegepast dat de kloof tussen de rijken en de armsten wordt verkleind.

Anderzijds riep de Verenigde Naties in 2007 op 20 februari van elk jaar uit tot Werelddag van de sociale rechtvaardigheid.

Zie ook:

• Sociale rechtvaardigheid. 6 voorbeelden van sociale rechtvaardigheid waar je blij van wordt.

Gerechtigheid als waarde

Gerechtigheid als waarde is het morele principe van elk individu dat besluit te leven, en geeft iedereen wat hem toebehoort of toebehoort. Rechtvaardigheid maakt deel uit van de sociale, morele en democratische waarden, vandaar het belang ervan.

Rechtvaardigheid is een deugd die alle individuen op een coherente manier in praktijk moeten brengen en op zoek moeten gaan naar zowel hun eigen welzijn als dat van de samenleving.

Wat verwacht wordt, is dat elk individu de vastgestelde sociale normen respecteert en bijdraagt ​​aan het behoud van een harmonieuze omgeving. En in een situatie van onrecht is het ideaal dat elke persoon oprecht en onpartijdig handelt.

Om dit te bereiken, is het noodzakelijk dat gerechtigheid een waarde is die door het gezin wordt bijgebracht, wordt versterkt door onderwijsinstellingen, wordt gerespecteerd en beschermd door de staat en zijn instellingen en in praktijk wordt gebracht door de samenleving.

Zie ook

• Waarden De 10 belangrijkste waarden van de samenleving en hun betekenis.

Goddelijke gerechtigheid

Goddelijke gerechtigheid is datgene wat door God wordt toegepast, afhankelijk van de vervulling van bepaalde normen of doctrines. In het christendom zijn deze regels opgenomen in De tien geboden, een soort decaloog waarin de gedragsrichtlijnen die mensen moeten volgen om een ​​harmonieus samenleven te leiden, worden gedicteerd.

Het niet naleven van de geboden, vanuit christelijk oogpunt, brengt een goddelijke sanctie of straf met zich mee, terwijl de vervulling ervan redding en de bescherming van God verdient.

De hoogste uitdrukking van goddelijke gerechtigheid is het Laatste Oordeel, dat verwijst naar de gebeurtenis waarin alle mensen zullen worden veroordeeld voor de daden die ze op aarde hebben begaan, en vanwaar ze zullen worden gestuurd om een ​​eeuwige straf te ondergaan of zullen ze worden ontvangen in de hemels koninkrijk, afhankelijk van hun gedrag.

Van zijn kant wordt goddelijke gerechtigheid in het hindoeïsme geassocieerd met het concept van karma, een wet die in elk mens wordt uitgevoerd in overeenstemming met hun daden. Het is een soort vergeldende rechtvaardigheid waarbij elke actie een gevolg heeft, dus het ideaal is om goede actie te zoeken volgens de principes van deze religieuze leer, om te voorkomen dat de gevolgen negatief zijn en het huidige of toekomstige leven beïnvloeden, vertegenwoordigd in het concept van reïncarnatie.

Rechtvaardigheid in de filosofie

Door de geschiedenis heen hebben veel filosofen het begrip rechtvaardigheid gedefinieerd. Al uit het oude Griekenland zei Plato dat het individu uit de duisternis moet komen, uit de grot van onwetendheid, omdat de persoon precies in dezelfde mate wordt waarin hij kennis bezit.

In die zin kan het individu met meer kennis eerlijker zijn, wat het idee vertaalt dat heersers uitgebreide kennis moeten hebben om te weten hoe ze moeten regeren en om echt recht te doen.

De filosoof Aristoteles definieerde gerechtigheid als het geven van elke burger wat hem correspondeert met zijn behoeften en bijdragen in de samenleving, van waaruit het principe van verdelende rechtvaardigheid is begonnen.

Terwijl voor de verlichte filosoof Inmauel Kant de rechtvaardigheid van een staat moet waken over drie fundamentele principes: de vrijheid van individuen, gelijkheid tussen hen en de onafhankelijkheid van elk lid van een gemeenschap.

Hans Kelsen, Oostenrijkse jurist en filosoof van groot belang in de 20e eeuw, gaf van zijn kant aan dat rechtvaardigheid een natuurlijk recht is dat prevaleert boven positieve wetgeving, want als het in strijd is met de fundamentele rechten van de mens, kan het niet praten over rechtvaardigheid.

Zie ook natuurwet.

Symbool van rechtvaardigheid

Justitie wordt afgebeeld met een vrouw geblinddoekt, een schaal in de ene hand en een zwaard in de andere.

Blinddoek benadrukt dat gerechtigheid niet naar mensen kijkt en voor iedereen hetzelfde is. Het saldo bevat het oordeel dat zal worden bepaald door de argumenten en het bewijs aan elke kant van het saldo te plaatsen. Het zwaard geeft aan dat gerechtigheid de schuldigen met een zware hand zal straffen.

Zie ook symbool van rechtvaardigheid.