Betekenis van cultuur (wat is het, concept en definitie)

Wat is cultuur:

Cultuur verwijst naar de reeks materiële en spirituele goederen van een sociale groep die van generatie op generatie wordt overgedragen om individuele en collectieve praktijken te sturen. Het omvat taal, processen, levenswijzen, gebruiken, tradities, gewoonten, waarden, patronen, tools en kennis.

De functie van cultuur is om overleving te garanderen en aanpassing van onderwerpen aan de omgeving te vergemakkelijken.

Elke cultuur belichaamt een wereldbeeld als reactie op de realiteit waarin de sociale groep leeft. Daarom is er geen sociale groep die cultuur mist of "ongeschoold" is. Wat wel bestaat zijn verschillende culturen en binnen deze verschillende culturele groepen, zelfs met betrekking tot de dominante cultuur.

De term cultuur wordt ook op beperkte manieren gebruikt, hetzij om te verwijzen naar de waarden en gewoonten die specifieke groepen beheersen, hetzij om te verwijzen naar gespecialiseerde kennisgebieden of activiteiten. In beide gevallen gaat het woord cultuur altijd vergezeld van een kwalificerend bijvoeglijk naamwoord.

Bijvoorbeeld:

• politieke cultuur: "Ons land lijdt aan een messiaans-politieke cultuur." organisatiecultuur: "Onze organisatiecultuur is gebaseerd op het helpen van mensen." fysieke cultuur: "De school moet kinderen fysieke cultuur bieden."

Oorsprong van de term cultuur

Het concept van cultuur is door de geschiedenis heen gevarieerd. In zijn etymologische oorsprong komt het woord cultuur van de Latijnse cultus, wat "cultivatie" of "gecultiveerd" betekent. Deze term is het voltooid deelwoord van het woord colere dat 'cultiveren' betekent.

In de middeleeuwen werd cultuur als cultuurgrond aangemerkt. In de Renaissance verscheen het idee van de 'gecultiveerde' man, dat wil zeggen iemand die geschoold was in literatuur en schone kunsten.

Vanaf de achttiende eeuw werd de term cultuur systematisch gebruikt om te verwijzen naar verlichte kennis. In de 19e eeuw omvatte cultuur ook goede manieren en gebruiken.

Met de ontwikkeling van de sociale wetenschappen in de 20e eeuw breidde het gevoel voor cultuur zich uit, totdat we vonden wat we er nu aan toeschrijven.

Elementen van cultuur

Elke cultuur bestaat uit een set basiselementen. De belangrijkste zijn:

• Cognitieve elementen: verwijst naar de kennis die is opgedaan binnen een bepaalde cultuur om te overleven tegen de natuur en aanpassing binnen de sociale groep. Overtuigingen: omvat de reeks ideeën die de culturele groep vaststelt over wat waar of onwaar is. Het is gekoppeld aan het waardesysteem. Waarden: dit zijn de criteria die dienen als evaluatieve gedragsmodellen, aangezien ze degenen begeleiden die als aanvaardbare en onaanvaardbare principes en attitudes worden beschouwd om de continuïteit van de groep te garanderen. Normen: het zijn specifieke actiecodes die de relatie tussen individuen reguleren op basis van gedeelde waarden. Omvat het sanctiesysteem. Er zijn twee soorten standaarden:
  • Voorschrijvende normen : ze geven de plichten en verplichtingen weer. Progressieve regels : ze geven aan wat niet te doen.
  Systeem van tekens en symbolen: het zijn allemaal willekeurige en conventionele communicatiemiddelen die de sociale groep gebruikt om berichten te verzenden. We kunnen de taal, het schrift, de grafische tekens en de symbolen noemen. Niet-normatieve gedragsvormen: dit zijn de gedragskenmerken die de ene sociale groep van de andere onderscheiden, zelfs binnen een gedeelde cultuur. Het wordt eigenaardigheid genoemd.

Andere benaderingen van culturele fenomenen stellen het volgende vast als elementen van cultuur:

• De immateriële of spirituele cultuur komt overeen met de cultuur die wordt overgedragen door mondelinge traditie. Bijvoorbeeld:
  • geloofssysteem; waarden; taal; muziek; wetten, etc.
  Materiële cultuur is die welke materieel wordt weergegeven, zoals technologie, culturele consumptiegoederen en tastbaar erfgoed. Bijvoorbeeld:
  • architectuur; beeldende kunst; kleding; keuken; gereedschap; wapens, enz.

Kenmerken van cultuur

Alle culturen worden gekenmerkt door het delen van een reeks elementen, waaronder het volgende:

• ze omvatten de totaliteit van menselijke praktijken; ze ontstaan ​​in tegenstelling tot de natuur (instinct versus kennis); ze vertegenwoordigen een wereldbeeld; ze worden symbolisch uitgedrukt; ze zorgen voor sociale orde; hun overleving hangt af van communicatie; ze consolideren tradities; ze zijn dynamisch, dat wil zeggen Ze zijn getransformeerd, ze zijn min of meer open, dat wil zeggen, ze zijn vatbaar voor de invloed van andere culturen. Daarom zijn ze onderhevig aan processen van:
  • enculturatie; transculturatie; acculturatie; inculturatie.

Soorten cultuur

Cultuur kan worden ingedeeld volgens verschillende criteria. Dit hangt af van het doel van de studie en de theoretisch-ideologische benadering. Normaal gesproken worden culturen ingedeeld naar onderwerpen, dat wil zeggen zaken van collectief belang. De meest voorkomende manieren om cultuur te classificeren zijn als volgt:

Volgens de historische betekenis

Peter Brueghel: Nederlandse spreekwoorden . 1550. Olie op hout. 1,17 x 1,63 cm. Staatsmusea van Berlijn.

Verwijst naar culturen die binnen een beperkte tijdsperiode zijn ontworpen. Culturele transformatie betekent niet een absolute ontbinding van cultuur, maar aanpassing aan historische veranderingen.

Bijvoorbeeld:

• Renaissancecultuur, barokcultuur, middeleeuwse cultuur.

Volgens de antropologische betekenis

De Akropolis in Athene, Griekenland.

Het verwijst naar de cultuur die een volk op een alomvattende manier identificeert.

Bijvoorbeeld:

• Egyptische cultuur; Incacultuur; Griekse cultuur; Westerse cultuur; Oosterse cultuur, etc.

Volgens het religieuze paradigma

In de antropologie van religies worden culturen geclassificeerd volgens het type religieus paradigma dat ze ontwikkelen. Binnen deze categorieën vallen die van monotheïstische en polytheïstische culturen.

Bijvoorbeeld:

Monotheïstische culturen:

• Joodse cultuur; Christelijke cultuur; Moslimcultuur.

Polytheïstische culturen:

• Hindoe-cultuur; oude Grieks-Romeinse cultuur.

Volgens de kennis van het schrijven

Egyptisch hiërogliefenschrift.

Een andere manier om culturen te classificeren is volgens hun kennis van schrijven. De termen orale culturen of agraph-culturen worden gebruikt om te verwijzen naar culturen die geen schrijfsystemen hebben. Degenen die scriptsystemen hebben of bezitten, worden geschreven culturen genoemd.

Bijvoorbeeld:

Agraph-culturen:

• Yanomani inheemse cultuur (Venezuela)

Geschreven culturen:

• Egyptische cultuur (hiërogliefenschrift); Mesopotamische cultuur (spijkerschrift).

Volgens de productiemodus

Rijstvelden in China.

Culturen worden samen met hun productiewijze getransformeerd of omgekeerd. Onder hen kunnen we de volgende soorten noemen:

• Nomadische culturen: culturen die afhankelijk zijn van jagen en verzamelen, waarvoor ze vaak migreren.
  • Voorbeeld: de Chichimeca-cultuur in Mexico.
  Landbouwculturen: die welke sedentair worden dankzij de ontwikkeling van landbouw- en veetechnologie.
  • Voorbeeld: Chinese cultuur.
  Stadsculturen: culturen die gevestigd zijn in stedelijke centra waar commerciële activiteiten plaatsvinden.
  • Voorbeeld: de Renaissance-cultuur of de cultuur van de hedendaagse steden.
  Industriële culturen: degenen die massale industriële productiemodi toepassen.
  • Voorbeeld: de westerse samenleving van vandaag.

Volgens de sociaal-economische orde (of hegemonie)

Bij de studie van cultuur binnen dezelfde samenleving heeft de classificatie van cultuur naar sociale klasse, sociaaleconomische orde of hegemonie de overhand gekregen, vanwege de impact die de materiële orde heeft op culturele processen.

Aanvankelijk werd er gesproken over hoge cultuur en lage cultuur. De hoge cultuur werd vertegenwoordigd door de verlichte elite van de samenleving, die de macht had. De lage cultuur werd toegeschreven aan de ongeletterde populaire sectoren, de meest kwetsbare sectoren. Deze classificatie, die al in onbruik was, reageerde op een niveautest gebaseerd op de hegemonie van de dominante groep.

Met de opkomst van nationalisme werden de populaire sectoren beschouwd als vertegenwoordigers van de nationale identiteit. Zo werd de uitdrukking populaire cultuur steeds vaker gebruikt ten nadele van een lage cultuur. Hoge cultuur werd bekend als elitaire cultuur, elite cultuur, cultuur "beschaafde", officiële cultuur en academische cultuur.

Bijvoorbeeld:

• populaire cultuur: volkstradities zoals carnaval elite cultuur:
  • de schone kunsten ("gecultiveerd"), de religie of officiële ideologie van een staat (officieel of officieel), geneeskunde als een kennisgebied (academisch);

Volgens de diffusiemodi

Met de komst van de massamedia veranderden culturele processen. Van daaruit zijn nieuwe culturen ontstaan.

Bij massacultuur of massacultuur is de cultuur bekend die voortkomt uit de informatie die door de massamedia wordt onthuld, dat wil zeggen de consumptiecultuur. Het beïnvloedt zowel de elitaire cultuur als de populaire cultuur.

Bijvoorbeeld:

• Het wereldwijde fenomeen van The Beatles en andere popidolen; De universele consumptie van bepaalde producten en de bijbehorende beelden (bijvoorbeeld frisdrank).

De cyberculture is een andere culturen gedefinieerd volgens hun media. Onder cybercultuur wordt verstaan ​​die die wordt gevormd door interactie van onderwerpen via sociale netwerken en virtual reality.

Bijvoorbeeld:

• Second Life , virtuele gemeenschap De cultuur Facebook en andere sociale netwerken.

Volgens de machtsstrijd binnen een samenleving

De verschillen tussen de sectoren van een samenleving wekken weerstand- en / of innovatiebewegingen op die worden geconfronteerd met de hegemonische orde. Vaak hebben ze te maken met generatieverschillen die worden geaccentueerd in het licht van technische en wetenschappelijke vooruitgang. Binnen deze categorie herkennen we de begrippen subcultuur en tegencultuur.

Bijvoorbeeld:

Subculturen:

• rockers; gothic.

Tegenculturen:

• hippiebeweging; feminisme.

Zie ook:

• Soorten cultuur Subcultuur Tegencultuur

Filosofie van cultuur

De filosofie van cultuur is een tak binnen de filosofische discipline die tot doel heeft het concept van cultuur en de impact ervan op het onderwerp te begrijpen. In een essay getiteld "Idee en de geschiedenis van de filosofie van de cultuur", gepubliceerd in het boek Filosofie van de Cultuur (VV.AA., 1998), de onderzoeker David Sobrevilla definieert de filosofie van de cultuur als:

… de filosofische reflectie op de elementen en dynamiek van culturele fenomenen, de basis van de concepten die eruit worden gehaald en de evaluatie en kritiek van die fenomenen vanuit een filosofisch perspectief.

Volgens de onderzoeker is het verschil tussen de benadering die filosofie maakt voor cultuur ten opzichte van andere disciplines (antropologie of psychologie bijvoorbeeld), dat filosofie zich richt op de studie van het conceptuele. De cultuurfilosofie behandelt dus niet de empirische analyse van culturele verschijnselen als feiten. Integendeel, ze probeert ze vanuit filosofisch oogpunt te begrijpen.

Culturele context

Culturele context staat bekend als die culturele variabelen die het begrijpen van een bepaald fenomeen mogelijk maken. Dat wil zeggen, het zijn die culturele elementen die een invloed hebben op een feit, karakter of product van de geschiedenis, en die daarom in overweging moeten worden genomen om een ​​eerlijke interpretatie van de te bestuderen materie te maken. Bijvoorbeeld: waardensysteem, gebruiken, dominante spiritualiteit, etc. Inzicht in de culturele context van een probleem helpt het risico van waardeoordelen te minimaliseren.