Betekenis van kennis (wat is het, concept en definitie)

Wat is kennis:

Kennis is de actie en het effect van weten, dat wil zeggen het verkrijgen van waardevolle informatie om de werkelijkheid te begrijpen door middel van rede, begrip en intelligentie. Het verwijst dan naar wat het resultaat is van een leerproces.

Kennis kan op verschillende manieren worden genoemd. In de meest algemene zin verwijst het woord kennis naar de informatie die is verzameld over een bepaald onderwerp of probleem. In meer specifieke zin wordt kennis gedefinieerd als de reeks vaardigheden, vaardigheden, mentale processen en informatie die het individu heeft verworven, wiens functie het is om hem te helpen de realiteit te interpreteren, problemen op te lossen en zijn gedrag te sturen.

Het woord kennis komt van het Latijnse cognoscere , gevormd door het voorvoegsel con , wat 'alles' of 'samen' betekent, en het woord gnoscere .

Als fenomeen is kennis bestudeerd sinds de klassieke oudheid en het is een belangrijk gebied binnen filosofische, psychologische en wetenschappelijke studies in het algemeen.

Kenmerken en eigenschappen van kennis

• Kennis is altijd cultureel, dat wil zeggen, het voldoet aan cultuur.Kennis kan gewoonlijk worden uitgedrukt en overgedragen door middel van taal.In die zin is kennis gecodeerd, dat wil zeggen dat het een code of taal vereist voor de communicatie. Gedachten, gedrag en besluitvormingsprocessen van mensen Het is een complex fenomeen dat wordt bepaald door biologische, psychologische en sociale variabelen.

Hoe wordt kennis verworven?

Kennis wordt vanaf de vroege kinderjaren opgebouwd en begeleidt het ontwikkelingsproces van de persoon en beïnvloedt zijn gedrag en zijn vermogen om problemen op te lossen. Kennis ontstaat door zintuiglijke waarneming, van waar het begrip bereikt, en van daaruit gaat het naar het rationele proces van analyse en codificatie van informatie.

We moeten echter zeggen dat het proces van kennisconstructie uiterst complex is en geschikt is voor veel variabelen, daarom zijn er verschillende scholen die zich toeleggen op het formuleren van een kennistheorie. Enkele van de auteurs die dit fenomeen in onze tijd hebben bestudeerd, zijn Jean Piaget, via zijn theorie van cognitieve ontwikkeling, en Lev Vygotski, via zijn socioculturele theorie.

Erkend wordt dat bij een algemene lezing de volgende elementaire manieren om kennis te verwerven kunnen worden herkend. Laten we eens kijken.

1. Autoriteit: autoriteitscijfers zijn een element voor de overdracht van kennis, aangezien ze een stem van vertrouwen in de sociale groep genereren. Het geldt van ouders tot kinderen, van leerkrachten tot leerlingen of van specialisten voor een nieuwsgierig publiek. De traditie: kennis wordt van generatie op generatie overgedragen en op deze manier in traditie geconsolideerd. Zo verwerven de individuen van een bepaalde sociale groep kennis via traditionele sociale praktijken. Intuïtie: dit is een soort van onmiddellijk begrip van een opkomend probleem, zodat u op de juiste manier kunt beslissen. De ervaring: naarmate het onderwerp ervaring opdoet, registreert en leert hij nieuwe informatie die hem in de toekomst in staat stelt soortgelijke situaties het hoofd te bieden. Wetenschappelijk onderzoek: het op systematische, gestructureerde en methodische wijze verkrijgen van informatie, dat wil zeggen, gebaseerd op een wetenschappelijke methode, is een vorm van kennisverwerving.

Zie ook:

• Socioculturele theorie, abstractie.

Soorten kennis

In algemene termen kan worden gesteld dat er twee hoofdtypen kennis zijn: a priori kennis en a posteriori kennis.

• Kennis a priori : kennis kan worden a priori als het is gebaseerd op het proces van introspectie of persoonlijke reden om te worden geformuleerd zonder geverifieerd ervaring. A posteriori kennis: we spreken van a posteriori kennis wanneer deze voortkomt uit een ervaring, en diezelfde ervaring wordt een validatie van leren.

Je kunt echter ook praten over andere soorten kennis volgens de leermethode of het kennisgebied. Laten we enkele gevallen bekijken.

Filosofische kennis

Filosofische kennis wordt verkregen door speculatieve reflectie op de realiteit en dialoog, en is gericht op het begrijpen van het zijn en het zijn van het onderwerp. Men kan zeggen dat het rationeel, analytisch, totaliserend, kritisch en historisch is.

Empirische kennis

Empirische kennis is die welke wordt verkregen door persoonlijke en tastbare ervaring, hoewel het geen studiemethode inhoudt, maar eerder bewustzijn van de orde van wat wordt geleefd of ervaren. Hoewel het voortkomt uit concrete ervaring, wordt het aangepast door het universum van culturele waarden van het onderwerp.

Wetenschappelijke kennis

Wetenschappelijke kennis is verworven door het geplande ontwerp van een onderzoek, wat een systematisch en methodisch proces impliceert. Wetenschappelijke kennis is aantoonbaar en aantoonbaar. Het wil op zijn beurt kritisch, rationeel, universeel en objectief zijn.

Theologische kennis

Theologische kennis is gebaseerd op het accepteren van een reeks waarden en overtuigingen die zijn afgeleid van een spirituele openbaring. In die zin heeft het een symbolisch karakter, omdat er processen van constructie van betekenissen door middel van symbolen in werken.