Betekenis van communicatie (wat is het, concept en definitie)

Wat is communicatie:

Communicatie is het proces van het verzenden en uitwisselen van berichten tussen een afzender en een ontvanger.

Communicatie is afgeleid van het Latijnse ommunicatĭo wat betekent delen, deelnemen aan iets of delen.

Tijdens het communicatieproces delen mensen informatie met elkaar, waardoor communicatie een essentiële activiteit voor het leven in de samenleving wordt.

De term communicatie wordt ook gebruikt in de zin van verbinding tussen twee punten, bijvoorbeeld het vervoermiddel dat communicatie tussen twee steden maakt of de technische communicatiemiddelen (telecommunicatie).

Elementen van communicatie

De volgende elementen kunnen worden geïdentificeerd in een communicatieproces:

• Afzender: is degene die het bericht verzendt Ontvanger: is degene die het bericht ontvangt. Code: is de set tekens die zal worden gebruikt om het bericht te maken (woorden, gebaren, symbolen). Bericht: is de informatie of dataset die wordt verzonden. Communicatiekanaal: het fysieke medium wordt gebruikt om het bericht te verzenden, zoals de brief, telefoon, televisie, internet, enz. Noise: zijn alle vervormingen dat de ontvangst van het oorspronkelijke bericht kunnen beïnvloeden, en kan zowel van de emittent, zoals het kanaal of de ontvanger. Feedback of feedback : in eerste instantie is de responsie van de ontvanger op het ontvangen bericht. Als de afzender vervolgens reageert op het door de ontvanger verzonden bericht, wordt dit ook als feedback beschouwd. Context: zijn de omstandigheden waarin het communicatieproces zich ontwikkelt. Ze hebben een directe invloed op de interpretatie van de boodschap (fysieke ruimte, cultureel referentiekader van de zender en ontvanger, sociale context, etc.)

Stappen in het communicatieproces

Om communicatie te laten plaatsvinden, zijn enkele basisstappen nodig die dit proces kenmerken, namelijk:

• De intentie om te communiceren: het vereist een of meer afzenders die een bericht willen sturen. Codering van het bericht: de afzender bereidt het bericht voor op basis van het type communicatie dat moet worden gebruikt (verbaal, non-verbaal, geschreven of visueel). De verzending van het bericht: impliceert het gebruik van middelen of kanalen die geschikt zijn voor de code die in het bericht wordt gebruikt (een e-mail of een instant-bericht om een ​​geschreven bericht te verzenden, een oproep of chat voor een mondelinge communicatie, enz.) De ontvangst van het bericht: Om het bericht te ontvangen, moet de ontvanger de code kennen waarin de informatie naar hem is verzonden. Als er bijvoorbeeld een brief wordt gestuurd naar een persoon die niet kan lezen, zal het communicatieproces niet plaatsvinden. De interpretatie van de boodschap: hier speelt de context van de ontvanger een rol, aangezien de boodschap, afhankelijk van biologische, psychologische, emotionele of sociaal-culturele factoren, op meerdere manieren kan worden geïnterpreteerd die niet noodzakelijkerwijs hoeft samen te vallen met de bedoeling van de afzender naar de tijd om te communiceren.

Soorten communicatie

Communicatie kan worden onderverdeeld in twee hoofdtypen:

Verbale communicatie

Verbale communicatie is een vorm van communicatie exclusief voor mensen en is daarom de belangrijkste. Het heeft twee subcategorieën:

• Mondelinge communicatie: het is de uitwisseling van berichten via spraak. Schriftelijke communicatie: in dit geval verloopt het communicatieproces via geschreven taal.

Non-verbale communicatie

Het wordt uitgedrukt door lichaamstaal, nabijheid, niet-linguïstische tekens en woordloze geluiden.

Kenmerken van communicatie

Communicatie is een proces met verschillende opvallende kenmerken:

• Vereist een afzender en een ontvanger: om het bericht te kunnen verzenden, is de tussenkomst van een afzender vereist, net zoals de ontvanger essentieel is voor het ontvangen en interpreteren van het bericht. Het is een dynamisch proces: de rollen van afzender en ontvanger kunnen worden uitgewisseld in het communicatieproces. Op deze manier wordt de ontvanger, zodra hij zijn feedback heeft verzonden, een afzender. Het is essentieel voor de interactie van individuen en bevordert de sociale organisatie: communicatie dient om het individu opnieuw te bevestigen door hem in staat te stellen zichzelf uit te drukken en een boodschap over te brengen, en beïnvloedt tegelijkertijd de interactie van sociale groepen die een gemeenschappelijke code delen. Het is onmogelijk dat het niet gebeurt: communicatie is een proces dat continu en op verschillende niveaus plaatsvindt. Dit wordt beschreven in de vijf communicatie-axioma's van de psycholoog Paul Wazlawick. Het eerste axioma stelt dat het onmogelijk is om niet te communiceren.

Communicatiefuncties

Binnen het communicatieproces worden vijf basisfuncties onderscheiden:

Informatieve functie

Het bericht verzendt objectieve informatie en wordt ondersteund door verifieerbare gegevens. Televisienieuws en gedrukte media hebben deze functie.

Overtuigende functie

Het gaat erom de ontvanger van het bericht te overtuigen of zijn gedrag voor een specifiek doel te wijzigen. Politieke propaganda en publiciteit spelen in op deze communicatieve functie.

Trainingsfunctie

De bedoeling is om berichten over te brengen die nieuwe kennis genereren in de ontvanger, en dat deze deze opneemt in zijn geloofssysteem. Communicatieprocessen in educatieve omgevingen hebben deze functie.

Entertainment-functie

Het gaat erom berichten te maken die zijn ontworpen om van de ontvanger te genieten. Muziek, films en series doen dit over het algemeen.

Assertieve communicatie

Assertieve communicatie is een communicatie waarbij de afzender erin slaagt een bericht op een eenvoudige, tijdige en duidelijke manier uit te drukken, rekening houdend met de behoeften van de ontvanger of gesprekspartner.

Het is een belangrijke sociale vaardigheid die wordt geassocieerd met emotionele intelligentie en non-verbale communicatie.

Sociale media

Sociale media zijn systemen voor het verzenden van berichten aan een breed, verspreid en heterogeen publiek. Deze benaming definieert in wezen de zogenaamde massamedia op het gebied van de krant, radio, televisie, film en internet.