Prokaryotische celbetekenis (wat het is, concept en definitie)

Wat is prokaryote cel:

De prokaryote cel wordt gekenmerkt door het ontbreken van een celkern, daarom zijn de ribosomen kleiner en is het genetische materiaal eenvoudiger.

Prokaryotische cellen zijn meestal bacteriën en staan bekend als één van de eerste levende organismen.

Het woord prokaryote bestaat etimológicamente de prefix pro - dat betekent "voor" en Karyo genoemd "kern" wordt daarom beschouwd als vorige prokaryote cel cel met een celkern of cel eurcariota.

Het prokaryotische koninkrijk, prokaryote celorganismen, staat ook bekend als het monera-koninkrijk, dat voornamelijk bestaat uit bacteriën en archaea.

Structuur van een prokaryote cel

De prokaryote cel is de meest elementaire levenseenheid en bestaat uit slechts één deel.

Bij gebrek aan een kern is de prokaryote cel een enkele ruimte die het cytoplasma wordt genoemd en die is gevuld met cytosol, een gelatineuze stof. Opgeschort in het cytosol is de nucleoïde, de structuur waar je DNA zich bevindt, ook wel bekend als een cirkelvormig chromosoom.

Samen met de gigantische lus van genetische informatie zwemmen ribosomen die de functie hebben van het synthetiseren van eiwitten die alle vitale functies vervullen die nodig zijn voor het leven.

Dit alles wordt van zijn externe omgeving gescheiden door een celmembraan en een celwand.

Het celmembraan, ook bekend als het plasmamembraan, is een semi-permeabele dubbellaag van fosfolipiden die de integriteit van de cel behoudt. Dit membraan is aanwezig in alle cellen, zowel prokaryoot als eukaryoot.

De celwand is gemaakt van peptidoglycaan (koolhydraten en kleine eiwitten) die de vorm van de cel behoudt en uitdroging voorkomt.

Sommige prokaryoten wezens meeste bacteriën, een extra lijmlaag koolhydraten oppervlakken van hun omgeving bekend als celkapsel.

Sommige bacteriën hebben ook flagella, trilharen of pilis, filamenten of structuren die de cel helpen te bewegen of zich te hechten aan de omgeving waarin deze wordt gevonden.

Prokaryote en eukaryote cel

De prokaryote cel wordt beschouwd als de voorouder van de eukaryoot, daarom hebben ze verschillende kenmerken. Beiden hebben een plasmamembraan, cytoplasma, cytosol, DNA en ribosomen.

De eukaryote cel verschilt van de prokaryoot door een kern te hebben, waar complexer DNA, grotere ribosomen en een duidelijke verdeling met de rest van de cel worden gevonden door de aanwezigheid van een kernwand.

De prokaryote cel heeft een stijve celwand zoals die van plantencellen, cellen van het schimmelrijk en algen. Prokaryote cellen werden in 1920 ontdekt door de Zwitsers-Franse bioloog Édouard Chatton (1883-1947). Wanneer hij het bestaan ​​opmerkt van cellen zonder een gedefinieerde kern, noemt hij ze prokaryoten en die met eukaryote kernen.

In 1938 classificeerde de Amerikaanse bioloog Herbert Copeland (1902-1968) prokaryote cellen in het vijfde natuurrijk: het monera-koninkrijk of prokaryotisch koninkrijk.

Het prokaryotische koninkrijk bestaat voornamelijk uit bacteriën, voor het eerst waargenomen door de Nederlandse koopman Anthony van Leeuwenhoek (1632-1723), later bekend als de "vader van micro-organismen".

Dankzij de ontdekking van micro-organismen en de postulaten van de celtheorie in 1830 begint het begin richting de aanvaarding van de theorie van de biogenese ('leven kan alleen voortkomen uit een ander reeds bestaand leven') dat pas in 1887 werd gevalideerd.

Zie ook:

• Eukaryote cel Celtypen.