Betekenis van communicatie-axioma's (wat ze zijn, concept en definitie)

Wat zijn de axioma's van communicatie:

De axioma's van communicatie zijn vijf gevestigde waarheden in menselijke communicatie.

De psycholoog Paul Watzlawick identificeerde vijf axioma's met betrekking tot menselijke communicatie en die worden als vanzelfsprekend beschouwd:

Eerste axioma: het is onmogelijk om niet te communiceren.

Met betrekking tot het eerste communicatie-axioma kan een voorbeeld een ontmoeting zijn tussen twee mensen waarbij een van hen informatie mondeling aan de ander doorgeeft. Deze persoon mag dan zwijgen, maar die stilte zendt ook informatie door, dus vanuit Watzlawick's standpunt is het onmogelijk om niet te communiceren.

Tweede axioma: er is een inhoudsniveau en een communicatieniveau.

Een voorbeeld kan een gesprek zijn waarin een persoon vraagt: 'Weet je hoe laat het is?' Op inhoudsniveau lijkt het duidelijk dat de persoon om informatie vraagt ​​over de tijd waarin hij zich bevindt, maar op communicatieniveau kan die persoon meer informatie doorgeven, zoals 'Je bent laat' of simpelweg: 'Ik weet niet hoe laat Dat is het en ik zou graag willen dat u het mij vertelt. '

Derde axioma: de aard van een relatie wordt bepaald op basis van de interpunctie of gradatie die de deelnemers maken van de communicatiesequenties.

Het bestaat uit de interpretatie van de uitgewisselde berichten en hoe ze de tot stand gebrachte communicatieve relatie beïnvloeden. In veel gevallen wordt een reactie beschouwd als een gevolg of gevolg van eerdere informatie wanneer het communicatieproces deel uitmaakt van een feedbacksysteem.

Een klassiek voorbeeld is te zien in een paarrelatie waarin een van de mensen (A) de ander uitscheldt (B) en als gevolg daarvan (B) zich terugtrekt. Vanwege deze houding scheldt (A) opnieuw (B) uit. Deze situatie is wederzijds en repetitief en kan dienen als verklarend voorbeeld van het derde axioma.

Vierde axioma: er zijn twee communicatiemodi: digitaal en analoog.

In dit geval komt digitale communicatie overeen met wat er wordt gezegd en analoge communicatie verwijst naar hoe het wordt gezegd.

Een voorbeeld van het vierde axioma kan een dialoog zijn tussen twee mensen. Een van hen kan zeggen: "Kom binnen, alsjeblieft, ik wachtte op je" (digitale communicatie) terwijl je een handgebaar maakt dat bijvoorbeeld op ongeduld kan duiden (analoge communicatie).

Vijfde axioma: communicatie kan symmetrisch en complementair zijn.

Bij symmetrische communicatie is er een zekere gelijkheid in gedrag. Complementaire communicatie komt overeen met een communicatief proces waarin de deelnemers verschillende soorten gedrag uitwisselen en hun gedrag is in deze relatie complementair. Het kan superieur of inferieur zijn.

Enkele voorbeelden van het vijfde axioma van communicatie kunnen een paarrelatie zijn waarin er een symmetrische communicatie is waarin de twee op hetzelfde niveau zijn en gedrag reproduceren. Bijvoorbeeld: een van hen bekritiseert een houding en de ander reageert door een andere houding te bekritiseren. Een voorbeeld van complementaire communicatie kan zijn tussen een ouder en een kind waarin het kind een vraag of twijfel uitspreekt en de ouder reageert met advies of een oplossing.

Zie ook:

• Communicatie Non-verbale communicatie