- Psychologie en ethiek: vrienden of vijanden?
- Wat waren de meest verontrustende psychologische experimenten?
Ethiek is een belangrijk punt voor wetenschappelijk onderzoek. Vooral het gebied van de psychologie is bijzonder gevoelig voor het genereren van morele dilemma's De ontwikkeling van onderzoek en de toepassing van interventies op het gedrag van mensen kan bijzonder complex zijn, omdat het niet altijd gemakkelijk om de marges van de ethiek te respecteren.
Hoewel alle onderzoek tegenwoordig de filter van zeer veeleisende en strenge ethische commissies moet doorstaan, is dit niet altijd het geval geweest.De waarheid is dat onderzoekers nog maar een paar decennia geleden vrijelijk talloze studies konden ontwerpen die, hoewel ze tot interessante conclusies hebben geleid, methodologieën hebben gebruikt die vandaag zwaar zouden worden gestraft voor hun gebrek aan ethiek. Gelukkig is het bewustzijn hieromtrent de laatste jaren opmerkelijk toegenomen en is vastgesteld dat het doel niet altijd de middelen heiligt.
Psychologie en ethiek: vrienden of vijanden?
Als we het over ethiek hebben, bedoelen we een reeks regels die bepalen wat correct is en wat niet Het doel van Deze normen moeten ervoor zorgen dat er geen opzettelijke schade wordt toegebracht aan onderzoeksdeelnemers en dat hun geestelijke gezondheid daarom niet in gevaar wordt gebracht door de studie waaraan ze deelnemen.
Om ervoor te zorgen dat alle psychologieonderzoekers goed op de hoogte zijn van de onoverkomelijke grenzen die ze moeten respecteren, heeft de American Psychiatric Association (APA) een uitputtende gids opgesteld met onder andere de te volgen weg wanneer ze worden geconfronteerd met bepaalde ethische of morele dilemma's.De APA probeert als wereldwijd referentieorgaan minimumnormen vast te stellen die de rechten en waardigheid waarborgen van alle mensen die vrijwillig instemmen met deelname aan psychologisch onderzoek.
Hoewel de door onderzoek bereikte vooruitgang van grote waarde is en het mogelijk maakt het leven van de bevolking te verbeteren, is het niet een prestatie die tegen elke prijs kan worden bereikt. Het heeft geen zin om verder te gaan en meer over ons gedrag te leren als dit ten koste gaat van het schaden van mensen. Om al deze redenen is het essentieel om te voldoen aan fundamentele ethische normen bij het bedrijven van wetenschap
Zoals we al zeiden, heeft de psychologie een donkere geschiedenis in het begin als een wetenschappelijke discipline, aangezien deze ethische marges niet altijd hebben bestaan en er acties zijn uitgevoerd die vandaag als verachtelijk en onmenselijk zouden worden bestempeld. Omdat het kennen van de geschiedenis een goede eerste stap is om te voorkomen dat de gemaakte fouten worden herhaald, gaan we in dit artikel de wreedste psychologische experimenten verzamelen die tot nu toe zijn uitgevoerd.
Wat waren de meest verontrustende psychologische experimenten?
Psychologie werd in het begin niet gekarakteriseerd als een strikt ethische discipline. Het gebrek aan duidelijke normen en onwetendheid, samen met de wens om meer te weten, hebben de ontwikkeling van onderzoeken aan de vrije wil overgelaten, waarvan vele vanuit het huidige perspectief als authentieke wreedheden worden beschouwd. Laten we de meest populaire bekijken.
een. De apen van Harlow
Het door Harlow uitgevoerde experiment is een van de bekendste in de psychologie vanwege zijn bijdragen op het gebied van hechting en binding. Voor Harlow was het interessant om te weten hoe een groep resusapen hun hechtingsband vormde op basis van de verschillende scenario's waaraan ze werden blootgesteld. De onderzoeker koos voor deze soort omdat de manier van leren sterk lijkt op die van de mens.
In het bijzonder Harlow selecteerde enkele makaken die ze van hun moeders scheidde, om hun ontwikkeling en aanpassing te vergelijken met degenen die aan hen gehecht blevenWat Harlow deed met de makaken die hij uit elkaar haalde, was ze in een kooi plaatsen waar twee kunstmatige apen zaten. Een van ijzerdraad, waar een fles melk in zat, en een ander van pluche, waar geen eten in zat.
Wat de onderzoeker waarnam was dat, hoewel de makaken naar het draad gingen om hun melk te drinken, ze onmiddellijk terugkeerden naar het pluche om warmte te krijgen. Omdat ze geen moeder van vlees en bloed hadden, bouwden de makaken uiteindelijk een affectieve band op met een inert object zoals pluche stof. De textuur gaf hen het gevoel van bescherming, zorg en genegenheid dat hen was ontnomen.
Bovendien werden soms bedreigende prikkels in de kooien gebracht, waarop de makaak zich snel vastklampte aan de stoffen aap om zijn toevlucht te zoeken.De makaken werden ook uit de kooien gehaald waarin ze waren opgegroeid en op een later tijdstip opnieuw geïntroduceerd, waarna de makaken terug renden naar hun pluchen moeder, wat aangeeft dat er inderdaad een affectieve band was ontstaan.
De essentiële conclusie uit het onderzoek is dat de makaken prioriteit gaven aan de behoefte aan zorg boven voedsel, dus brachten ze veel meer tijd door met de pluche aap dan met de draadaap.
Harlow besloot verder te gaan en koos er ook voor om enkele van zijn makaken in een lege kooi te plaatsen, zelfs zonder kunstmatige moeders. Deze apen misten enige affectieve band en wanneer hen een bedreigende prikkel werd aangeboden, waren ze alleen in staat zichzelf in een troosteloze hoek in het nauw te drijven, aangezien ze geen gehechtheids- en beschermingsfiguur hadden. Zoals we kunnen zien, is dit experiment weliswaar erkend als een klassieker in de psychologie, het is niet vrijgesteld van dierenmishandeling
2. Kleine Albert
Als we het in het vorige geval hadden over dierenmishandeling, dan is het in dit geval het is een wrede daad jegens een kind Dit experiment was uitgevoerd om een empirische demonstratie van de klassieke conditioneringsprocedure te verkrijgen. Het werd ontwikkeld door John B. Watson, die de steun had van zijn medewerker Rosalie Rayner. De studie werd uitgevoerd aan de Johns Hopkins University
Om de doelstelling te bereiken, werd een elf maanden oud kind met een adequate gezondheidsstatus geselecteerd. Eerst werd het bestaan van angst voor de objecten die in het experiment als stimuli zouden worden gepresenteerd, onderzocht. De jongen toonde aanvankelijk geen angst voor harige dieren, hoewel hij wel bang was voor harde geluiden. In wezen bestond het experiment uit het presenteren van een witte rat aan Albert (waar hij aanvankelijk niet bang voor was), tegelijkertijd met een hard geluid.
Na verschillende pogingen met deze dynamiek te hebben herhaald, Albert begon te huilen bij de aanwezigheid van de rat Dat wil zeggen, de associatie tussen beide prikkels, zodat de rat een geconditioneerde prikkel werd. Bovendien werd angst gegeneraliseerd naar vele andere stimuli volgens dezelfde procedure. Dit experiment maakte empirische bevestiging mogelijk van de klassieke conditioneringsprocedure bij mensen. De manier om dit te bereiken ging echter ten koste van het lijden van een baby, dus het moet worden erkend als een van de meest onethische onderzoeken die tot nu toe zijn uitgevoerd.
3. Milgram en extreme gehoorzaamheid
Psycholoog Stanley Milgram, van Yale University, wilde een experiment uitvoeren om erachter te komen in hoeverre mensen in staat zijn om zich aan regels en bevelen te houden, ook al berokkenen ze anderen schade.De aanleiding voor dit onderzoek was het doodvonnis van de nazi Adolf Eichmann voor zijn betrokkenheid bij de nazi-genocide als de ideoloog van het systematische plan om de joodse bevolking uit te roeien tijdens het Derde Rijk.
Tijdens het proces waaraan hij werd onderworpen, verdedigde Eichmann zichzelf door te beweren dat hij "slechts bevelen opvolgde", waarmee hij verzekerde dat de naziregering misbruik had gemaakt van zijn gehoorzaamheid. Milgram overwoog de mogelijkheid dat Eichmanns woorden een deel van de waarheid bevatten, waardoor hij zijn betrokkenheid bij gruwelijke misdaden tegen de menselijkheid kon verklaren.
Om het experiment uit te voeren, begon Milgram met het ophangen van posters bij bush altes, waarbij hij vrijwilligers vier dollar aanbood om deel te nemen aan een vermeend onderzoek naar leren en geheugen. De onderzoeker accepteerde mensen tussen de 20 en 50 jaar met de meest uiteenlopende profielen.
De structuur van het experiment vereiste drie figuren: de onderzoeker, een "leraar" en een "student of leerling"Hoewel er geloot werd welke rol elke vrijwilliger moest spelen (meester of leerling), werd dit gemanipuleerd, zodat de vrijwilliger altijd de leraar was en de leerling een acteur.
Tijdens de repetitie wordt de leraar gescheiden van zijn leerling door een glazen wand. Ook wordt de student vastgebonden aan een elektrische stoel. De onderzoeker geeft aan de leraar aan dat het zijn taak is om zijn leerling te straffen met elektrische schokken elke keer dat hij een fout antwoord geeft. Er wordt verduidelijkt dat de ontladingen zeer pijnlijk kunnen zijn, hoewel ze geen onherstelbare schade aanrichten.
Wat Milgram opmerkte was dat meer dan de helft van de leraren de maximale schok op hun leerling toepaste ondanks de smeekbeden van de leerlingHoewel de leraren konden zich verbaasd, bedroefd of ongemakkelijk voelen, niemand stopte met het toedienen van de schok. De rol van de onderzoeker was om er bij twijfel op aan te dringen dat de leraar doorgaat (“Ga door, alsjeblieft”, “Het experiment vereist dat je doorgaat”, “Je moet doorgaan”…).Zo werd de druk van de onderzoeker steeds groter. Hoewel sommigen het nut van het experiment overwogen of het geld afkeurden, stopte niemand.
Wat Milgram concludeerde, is dat een zeer groot percentage van de mensen gewoon doet wat hen wordt opgedragen, zonder de handeling zelf te heroverwegen en zonder gewetenswroeging, zolang ze maar merken dat de ontvangen opdracht afkomstig is van een legitieme autoriteit. Dit experiment was een mijlpaal voor de psychologie, hoewel om voor de hand liggende redenen de ethiek ervan in twijfel werd getrokken en er harde kritiek op werd geleverd.